3

Rys. 5.1. Układy sieci rozprowadzającej: a) otwarty, b) zamknięty, c) mieszany

Przy trasowaniu sieci należy kierować się następującymi zasadami: prowadzić przewody magistralne wzdłuż głównych ciągów komunikacyjnych; odstępstwa są możłiwe, jeżeli odejście od siatki ulic pozwala na znaczne skrócenie magistrali i nie stwarza kolizji z projektowanymi na danym obszarze obiektami;

dążyć do łączenia najkrótszą drogą punktów zasilania z dzielnicami miasta o najwyższym zapotrzebowaniu na wodę i ze zbiornikiem sieciowym;

wykorzystywać wzniesienia terenu do lokalizowania przewodów magistralnych celem uzyskania korzystnego rozkładu ciśnień w sieci rozdzielczej położonej poniżej magistrali (rys. 5.2); spośród przewodów wytrasowanych na planie sytuacyjno-wysokościowym (rys. 5.3) wybrać przewody magistralne oraz główny przewód rozprowadzający prowadzący największą ilość wody przez obszar zasilany; ten przewód powinien przechodzić ulicami, wzdłuż których są zlokalizowane rejony o największym zapotrzebowaniu na wodę; uwzględniać istnienie przeszkód naturalnych i sztucznych, jak: rzeki, strumienie, linie kolejowe itp.; gdy obszar zasilania jest podzielony którąś z wymienionych przeszkód, rozwiązując geometrię sieci należy mieć na uwadze wybór właściwego technicznie przeprowadzenia przewodu wodociągowego przez przeszkodę, a także niezawodność zasilania obszaru położonego za przeszkodą (na przykład dwie nitki przewodu o średnicach zapewniających dostawę w czasie awarii jednego z odcinków).

Rys. 5.2. Lokalizacja magistrali: a) na grzbiecie, b) w dolinie, H_w— wysokość wymaganego ciśnienia roboczego, H—dostateczne ciśnienie w sieci

49