3

10.    Środowisko przyrodnicze i społeczne w rozwoju turystyki

Powszechnie wiadomo, że kształtowanie się turystyki zależy od atrakcyjności środowiska. Zanieczy szczenie krajobrazu prędzej czy później prowadzi do załamania turystyki, dłatego też. należy dbać o dostosowanie rozwoju techniki, gospodarki, poziomu dobrobytu i wykorzystania czasu wolnego do dopuszczalnego obciążenia .środowiska. Trzeba ograniczać skutki działalności ludzkiej i zapewnić odnawialność zasobów przyrody. Najważniejsze obciążenia środowiska rzutujące na rozwój turystyki to: zanieczyszczenie powietrza, wód i ziemi, bałaś, przypadkowe zasiedlenie oraz poszatkowanic krajobrazu, prowadzące do jego faktycznego zanieczyszczenia. Uprawiając turystykę człowiek znajduje w przyrodzie liczne wartości, które wyzwalają w nim wartości duchowe. Przyroda jest dla niego również źródłem przeżyć intelektualnych, kiedy inspiruje dążenia poznawcze uczestników ruchu krajoznawczego.

11.    Obszary chronione w woj. podkarpackim

Na tym terenie można odszukać dwa Parki Narodowe i sześć Parków Krajobrazowych (+ 4 które leżą częściowo).

Parki Narodowe : Bieszczadzki i Magurski

Parki Krajobrazowe: Ciśniańsko-Wctliński PK, Czamorzecko-Strzyżowski PK. Jaśliski PK, PK Doliny Sanu, PK Gór Słonnych, PK Pogórze Przemyskie.

Leżące częściowo tj. Południoworozioczański PK, PK Puszczy Solskiej, PK Lasy Janowskie, PK Pasma Brzanki.

Obszary chronionego krajobrazu: Sieniawski OChK, Przemysko-Pynowski OChK, Roztoczański OChK. Strzyżowsko-Sędziszowski OChK, Zmysłowski OChK, Kryłowsici OChK,

Rezerwaty przyrody: w województwie znajduje się ich 93,

12.    Czynniki wpływające na atrakcyjność turystyczną terenu

Na atrakcyjność turystyczną wpływ mają:

-    zagospodarowanie turystyczne,

-    dostępność komunikacyjna,

-    walory turystyczne, które dzielą się na walory, wypoczynkowe (cisza, czysta woda, świeże powietrze), specjalistyczne (sitarstwo) oraz walory wypoczynkowe: przyrodnicze ( pomniki przyrody, PN), antropogeniczne (zabytki, architektura świecka).

13.    Negatywny wpływ turystyki masowej na środowisko przyrodnicze

Największe zagrożenie dla środowiska przyrodniczego stanowi turystyka masowa, szczególnie gdy mamy do czynienia z jej niezaplanowanym rozwojem oraz źJe zorganizowaną obsługą. Wówczas powoduje oua olbrzymie spustoszenie w krajobrazie i degradację wiciu walorów turystycznych. W przypadku nadmiernej koncentracji ruchu turystycznego środowisko naturalne ulega degradacji, a poza tym ludność miejscowa może odczuć wiele niedogodności w życiu codziennym, np. przeciążenie komunikacji miejskiej, zaśmiecanie, zwiększona liczba wypadków.

14.    Na jakie problemy należy zwrócić uwagę przy wytyczaniu pieszych szlaków górskich

-    zapewnienie różnych stopni trudności szlaków, co pozwoli zaspokoić potrzeby szerokiej gamy turystów, w szczególności istnieje zapotrzebowanie na krótkie okrężne ścieżki piesze,

-    czytelne oznakowanie szlaków na początku i na całej ich długości, z zapewnieniem regularnych inspekcji i konserwacji oznakowań

-    szlaki są tak zaprojektowane by przechodziły przez miejscowości i miejsca interesujące.

15.    Ograniczenia stosowane w parkach narodowych i rezerwatach

Wc wszystkich Parkach Narodowych i Rezerwatach zabrania się :

-    chwytanie i zabijanie dziko żyjących zwierząt, niszczenie nor i legowisk zwierzęcych oraz gniazd ptasich,

-    niszczenie lub uszkadzanie drzew i innych roślin,

•    zaśmiecanie wód, gleby i powietrza,

•    dokonywanie zmian przedmiotów i obszarów objętych ochroną

-    zmiany stosunków wodnych, regulacji rzek i potoków,

-    wydobywanie skal, minerałów, torfu, bursztynu,

-    niszczenie gleby lub zmiany sposobu jej użytkowania,

-    prowadzenie działalności przemysłowej, rolniczej i handlowej na skalę przemysłową,

-    ruchu pojazdów,

-    ruchu pieszego poza szlakami,