rozumienie wymiaru przestrzeni wydaje się zbyt daleko idącym uproszczeniem. Powszechnie wiadomo, że lokalizacja geograficzna ma wpływ na jakość i intensywność procesów gospodarczych. W ekonomicznej analizie przestrzennej rozpatruje się różne formy przestrzeni: geograficzną, ekonomiczną, których opis sugeruje potrzebę innego rodzaju języka matematycznego, niż ten jaki stosuje się we współczesnej teorii wzrostu gospodarczego15.
Abstrakcyjne pojęcie przestrzeni, na przykład w ujęciu topologicznym, wiąże się z pojęciem struktury, które jest istotne wtedy, gdy chcemy głębiej i pełniej zrozumieć istotę zachodzących procesów ekonomicznych. Takie pojęcia jak system, przestrzeń, struktura przestrzeni, definiowane w ramach abstrakcyjnej teorii systemów, powinny znaleźć pełniejsze zastosowanie we współczesnej teorii wzrostu gospodarczego. Obok przestrzeni geograficznej pełniej należałoby rozwinąć ideę przestrzeni ekonomicznej, w której szczególną rolę innowacyjną pełnią: wiedza, transfery wiedzy, zaawansowana technologia, dyfuzja technologii, postęp technologiczny, a także moduły gospodarki elektronicznej wyróżniające się na tle tradycyjnych modułów gospodarki stopniem wykorzystania zaawansowanych technologii informatycznych.
3. Typy języka używanego do opisu wzrostu gospodarczego
Podstawowym narzędziem matematycznej teorii wzrostu są modele wzrostu gospodarczego. Większość z tych konstrukcji teoretycznych opisuje źródła, mechanizmy i procesy wzrostu gospodarczego w sposób deterministyczny. W modelach tego typu, które określone są przy pomocy zestawu parametrów i zmiennych, a ich wzajemne relacje oraz (nie)zmienność w czasie, opisywana jest przy pomocy deterministycznych zależności funkcyjnych.
Znacznie rzadziej przedstawiane są konstrukcje teoretyczne korzystające ze stochastycznego aparatu pojęciowego. Można oczywiście podać przykłady stochastycznych modeli wzrostu, ale w zastosowaniach, te z założenia wyrafinowane i eleganckie konstrukcje teoretyczne, są na ogół zbanalizowane.
15 Wybitny francuski ekonomista Claude Ponsard, przez wiele lat starał się poszukiwać subtelniejszych narzędzi formalnego opisu zjawisk i procesów ekonomicznych zachodzących w przestrzeni. Ciekawe wyniki uzyskiwał stosując aparat pojęciowy teorii grafów bezpośrednich, topologii i teorii podzbiorów rozmytych.
7