90 Cele gospodarki przestrzennej
wszystko, aby się z tych zadań jak najlepiej wywiązać. Wydaje się, że uczynią to, formułując zarysowane powyżej lub podobne cele gospodarki przestrzennej.
Warto także podkreślić, że uwzględnienie celów środowiskowych i społecznych wpisuje się w gospodarkę przestrzenną rozumianą jako gospodarowanie przestrzenią, natomiast celów ekonomicznych - jako tworzenie warunków gospodarowania w przestrzeni.
Można oczywiście formułować inne cele gospodarki przestrzennej. Przedstawione powyżej są jedynie pewnymi propozycjami, jednak - jak się wydaje - jednocześnie możliwymi do powszechnej akceptacji społecznej.
Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (rozdz. 1 art. 1) zawiera zbiór pewnych wymagań lub warunków, jakie należy spełnić czy uwzględnić podczas zagospodarowania przestrzennego konkretnego obszaru. Wymagania te, różnego zresztą charakteru, określić można, jak się wydaje, wspólnym mianem - pryncypiów (lub wyznaczników) zagospodarowania przestrzennego. Wprawdzie termin ten nie w pełni odzwierciedla istotę czy naturę wszystkich wymienionych w ustawie „wymagań", ale jest na tyle ogólny, iż można się nim posłużyć w odniesieniu do zapisu ustawy.
Ustawodawca przyjmuje, że w zagospodarowaniu przestrzennym uwzględnia się zwłaszcza:
1) wymagania ładu przestrzennego, urbanistyki i architektury,
2) walory architektoniczno-krajobrazowe,
3) wymagania ochrony środowiska przyrodniczego, zdrowia oraz bezpieczeństwa ludzi i ich mienia, a także wymagania osób niepełnosprawnych,
4) wymagania ochrony dziedzictwa kulturowego oraz dóbr kultury,
5) wymagania ochrony zdrowia oraz bezpieczeństwa ludzi i mienia,
6) walory ekonomiczne przestrzeni,
7) prawo własności,
8) potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa,
9) potrzeby interesu publicznego.
Sformułowanie „uwzględnia się zwłaszcza" w języku prawniczym oznacza wyznaczenie pewnego obowiązującego zakresu, który uznaje się za niezbędne minimum. Z powyższych względów ważne jest, aby zapisane