20

Najbardziej skuteczną drogą znalezieni rozwiązań jest wspieranie różnych projektów samopomocy Naturafoie społeczność lokalna nie będzie zdolna spełnić wszystkich oczekiwań z własnych lub stworzonych przez siebie źródeł, ale bardzo dużo można i trzeba zrobłć na własnym miejscowym poziomie. Zewnętrzne źródła pomocy w postad wiedzy, a nawet środków materialnych mogą być do dyspozycji, ale odpowiedzialność za wykonanie pracy błetze na siebie osiedte lub wieś.

VII. Faza siódma; wzmacniania I monitorowania bardzo wielowątkowej pracy, posunięcie wprzód utykających realizacji, dodawanie odwagi, zwrócenie uwagi, informowanie, organizacja itd.

Koniecznym elementem w pracy animatora jest stałe monitorowanie swoich działań. Monitoring ściśle wiąże się z systematycznym zbieraniem i analizowaniem informacji. Pozwala nam regularnie kontrolować to, czym się zajmujemy.'⁷

Monitoring pozwala nam również zastanowić się nad zmianami zachodzącymi w naszej pracy. Jeśli informacje są systematycznie zbierane i analizowane, mamy możliwość porównania danych z różnych okresów działalności. Na przykład warto wiedzieć, czy liczba aktywnych idetw wzrosła, czy powstały nowe grupy inicjatywne lub organizacje pozarządowe; czy i jakie mamy sUccesy w działaniu, jakie ponieśliśmy porażki i z czego wynikają. Stała autorefleksja animatora jest potrzebna, aby pomóc sobie i ludziom w ocenie skuteczności podjętych do reaizacjl projektów. Nim rozpoczniemy monitorować vdasne działania należy zastanowić się, czego tak naprawdę chcemy. Powinniśmy rozpocząć od określenia ceiów i zadań stawianych sobie przez grupę, koalicję. Następnie napiszemy plan działań. Możemy zrobić to w prostą, skrótowej formie, bądź bardzo szczegółowo - w zależnośd od tego, w jakią strukturze działamy i czym się zajmujemy.

Mówi się o trzech złotych zasadach monitoringu;

Informuj ludzi o tym, co robisz. Wszyscy powinni wiedzieć, co do nich należy i dlaczego się tego od nich oczekuje.

Dąż do prostoty.

Spraw, by monitoring byt częścią codziennej pracy a nie czymś dodatkowym, odrębnym.

NAJWAŻNIEJSZE JEST TO, BY:

WIEDZIEĆ, CO CHCEMY OSIĄGNĄĆ (CELE),

OKREŚLIĆ SPOSOBY OSIĄGNIĘCIA NASZYCH CELÓW (ZAMIERZENIA), ZASTANOWIĆ SIĘ, JAK ZAMIERZENIA WPROWADZIMY W ŻYCIE I OKREŚLIĆ PRZYBLIŻONY CZAS ICH REALIZACJI (PLANY / STRATEGIE), POMYŚLEĆ, DZIĘKI CZEMU DOWIEMY SIĘ, ŻE OSIĄGNĘLIŚMY TO, CO ZAMIERZALIŚMY (ZADANIA).

^r Annę Connor, Mon torując samych siebie, wyd. BORIS, Warszawa 1997, s, 8.