Zbrojenie gruntów (4)

Z tego powodu jednym z najczęstszych i najbardziej skutecznych zastosowań geo-ułókoin jest wzmacnianie słabego podłoża (grunty organiczne, miękkie gliny) pod drogi lub nasypy. Mata z geowłókoiny położona na gruncie słabym służy zarówno do oddzielenia podłoża od nasypu (chroni obydwa materiały przed wymieszaniem), ul też do przekazywania naprężeń na większą powierzchnię, przez co /mniejsza

*>* 4-21 Wpływ zbrojenia gto-włókniną na odkaztałnnw podłoża pod drogę W: a) bez geowłókniny. b) z gcowlókniną

naprężenia ścinające (rys. 4-22) [4J. Jakkolwiek mechanizm działania geowłókniny nic jest dokładnie wyjaśniony, uważa się, że mata odkształcając się przeciwdziała odkształceniom nasypu i zwiększa tym samym jego sztywność.

W podobny do wyżej opisanego sposób geowłóknina może być stosowana także do umocnienia podłoża pod fundamentami płytkimi [19],

4.5.4. M1KROPALE

Mikropalami nazywane są pale o małej średnicy (7.5+25 cm), betonowane na miejscu, przeważnie lokalizowane w wiązkach. Mikropalc stosowane są

Rys. 4-23. Zastosowanie mikropoli [261

nie tylko dla przeniesienia obciążeń od budowli, ale także w celu przeciwdziałania ruchom osuwiskowym (rys. 4-23) (26].

M ikr opale wykonywane są w otworze rurowanym. Po umieszczeniu w osi otworu zbrojenia, przeważnie w postaci grubego pręta lub kształtownika stalowego, otwór uzupełniany jest mieszanką betonową o dużej zawartości cementu. Podczas wyciągania rury dodatkowo wprowadzana jest mieszanka betonowa pod ciśnieniem, co powoduje lepsze powiązanie z gruntem. Nośność mi kro pali wynosi 80- -+ 500 kN.

W wiązce poszczególne mikro pale przenoszą naprężenia rozciągające, ściskające i zginające. Współdziałanie z objętym palami gruntem jest złożone. Wiązka mikro-pali wraz z gruntem nimi objętym może być analizowana jako bryła monolityczna — zgodnie z ogólnie przyjętymi zasadami mechaniki gruntu.

4.5.5. KOLUMNY KAMIENNE

W celu wzmocnienia gruntów słabych mogą być stosowane kolumny kamienne, wykonywane z kamieni łamanych lub żwiru w sposób podobny do wibroflotacji. Kolumny, na ogół o średnicy od 60 do 100 cm, powinny sięgać do warstwy nośnej, tworząc w ten sposób podpory pionowe pod budowlą lub nasypem; spełniają także rolę drenażu pionowego. Kolumny mogą także stanowić wzmocnienie przeciw siłom ścinającym, np. pod skarpą nasypu.

Jako materiał na kolumny stosowany jest najczęściej tłuczeń o średnicach zastępczych 20- 75 mm. Tłuczeń wrzucany warstwami grubości 0,4+0,8 m do otworu utworzonego przez wibrator jest następnie zagęszczany. Podczas zagęszczania tłuczeń jest wciskany w grunt słaby tym głębiej, im słabszy jest grunt. Ody otwór nad wibratorem ulega zaciśnięciu, wówczas do wprowadzenia tłucznia stosuje się rurę pogrążaną równocześnie z wibratorem.

Długość kolumn dotychczas wykonanych nic przekracza 20 m. a rozstaw w siatce kwadratów lub trójkątów wynosi 1,5+3,5 m (pomiędzy środkami kolumn). Na powierzchni terenu, nad kolumnami wkładana jest często warstwa żwirowa grubości olc. 0.3 m. która służy jako drenaż i przekazuje naciski od budowli. Przykład posadowienia zbiornika na ropę na kolumnach kamiennych przedstawiono na rys. 4-24.

Stosowanie kolumn w glinach o dużej wrażliwości (por. p. 2.5.4) nie zawsze jest skuteczne, gdyż podczas ich wykonywania może nastąpić zniszczenie struktury gruntu słabego, z czym wiąże się zmniejszenie jego wytrzymałości.

		2
-i
	1 , „	*
«i	T777TT7T7T77TT	ITT

\a

Ryt. 4-24. Zbiornik na ropę posadowiony na kolumnach kamiennych

r ■Murr*V * — ‘ *-“• *—    «t*onulu—>

i — nnf W—WW. 4-trai MW. * —I

!«•