7 7

Katedra Geodezji Szczegółowej, UWM w Olsztynie Materiały dydaktyczne z „ Podstaw geodezji z geomatykq ” (II rok GiG. stacjonarne)

Pomocnicze symbole rachunkowe prof. S. Hausbrandta

Pojedynczy (elementarna) formą rachunkowy (Jub krótko: formy) nazwiemy zespól Czterech elementów uporządkowanych w postaci tablicy kwadratowej. Będziemy go oznaczali następująco:

Formą złożoną nazwiemy zespół n form elementarnych zapisany w postaci

\u_t 6j[ o* hi] lc„ b«j | Cl i2i I d, I ‘" | Cn <l»|

F

formy

Umówimy się oznaczać formy pojedyncze literami małymi, a złożone — literami dużymi

Wprowadzano następujące funkcje elementów formy JS], [10]: i) funkcja pierwsza, albo iloczyn wyznacznikowy

Ą = ^(ajĄ-bic)

%) funkcja druga, albo iloczyn kolumnowy

F_a

3) funkcja zerowa lub iloraz główny

) funkcje względne proste	5) funkcje względne kwadratowe
—t pierwsza prosta dolna	— pierwsza kwadratowa dolna
Fm- . ^F'	„ F, Fh
Efe+<«
— druga prosta dolna	■— druga kwadratowa dolna
	Fn> = -i-®*—
£<<*+<•<)	ik-ki
— pierwsza prosta górna	— pierwsza kwadratowa górna
Fi Ftn * -— £X—	jfta -
Sfe»^+!>l)	EK+bfi
— druga prosta górna	— druga kwadratowa górna
JfB! ~	. ^Ft

LITERATURA:

Lazzarini T., Geodezja. Geodezyjna osnowa szczegółowa (rozdział 10), PPWK, Warszawa - Wrocław 1990. Skórczyński A., Lokalna tńangulacja i triłateracja (rozdział 3), Wydawnictwo PW, Warszawa 2000.

Jagielski A., Geodezja II (rozdział 9), Wydawnictwo „P.W.    STA BIL”,    Kraków 2003

(http://www.ar.krakow.pl/~ajagielski/dopobrania/Gd-II-rozdz9.pdf).

Obliczanie elementarnych wcięć    7/7

Opracował: dr inź. Adam Dos kocz

Olsztyn

Powyższy tekst podlega ustawie z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych _ (Dz. U z 2000 r. nr 80. poz. 904).