44. elektroenergetyczne ljnie napowietrzne 760
Te ostatnie są stosowane w przypadku slupów wąskotrzonowych — dolną część słupa (tzw. odziomek) za be ton o w uje się w jednej bryle fundamentu terenowego i po całkowitym utwardzeniu się betonu stawia się na odziomku nadziemną część słupa i łączy obie części.
Tablica 44.19. Parametry fizyczne gruntów typowych
Rodzaj gruntu i |
Masa objętościo wa kg/m* |
Naprężenie dopuszczalne na nacisk na głębokości 2 m MFa |
Kąt tarcia we wnętrz-ncgo |
Moduł podłoża |
£rednj; żwiry, pospóJki gliniaste i ilaste, piaski drobno i Średnio zagęszczone, gliny j jjy zwarte, półzwarte i twardoplastyczne |
JS70 |
0,147 |
24° |
39,23 |
Słaby: | ||||
piaski pylaste i próchnicze średnio2agęszczo-ne, piaski gliniaste i pyły, giiny i iły plastyczne |
1750 |
0,098 |
20“ |
19,62 |
Uziemienia slupów linii napowietrznych pełnić mogą rolę uziemień odgromowych, ochronnych lub obie role jednocześnie. Stosowane w liniach niskiego i średniego
"f:
■&
Rys. 44.16. Uziemienia linii napowietrznych: a) głębinowe i powierzchniowe linii 15 kV; b) powierzchniowe linii 110-1-220 kV; c) głębinowe linii li0-f-220 kV; d) ochronne linii 110^-400 kV {w dwóch rzutach)
1 — terdź betonowa) 2 — bednarka, 3 - pręt stalowy, 4 — fundament grzybkowy
%
napięcia typowe układy uziemień spełniają wymagania dotyczące obu rodzajów uziemień.
W liniach na napięcie 110 kV i wyższe obowiązek stosowania uziemień odgromowych na słupach dotyczy wszystkich slupów, natomiast stosowanie uziemień ochronnych jest konieczne stosunkowo rzadko. Stąd wynika potrzeba opracowania oddzielnych uziomów odgromowych i ochronnych.
Budowa uziemień niezależnie od ich rodzaju sprowadza się do dwóch wykonań: powierzchniowego i głębinowego (w rzeczywistości po wierzchni o wo-głębino-wego). Uziemienia powierzchniowe składają się z promieni lub otoków wykonanych wokół słupa z bednarki zakopanej na głębokości 0,5 -^0,6 m, natomiast uziemienia głębinowe oprócz otoków z bednarki mają od jednego do kilku prętów stalowych 0 20 mm wbijanych w grunt na głębokość od 6 do 18 m.
Zaleca się stosowanie uziomów głębinowych ze względu na ich większą skuteczność i ekonomiczność.
Uziomy ochronne w liniach o napięciu 110 kV i wyższym, ze względu na ich rolę — obniżenie napięć rażenia, mają "kilka otoków na różnych głębokościach. Kilka przykładów rozwiązań uziemień pokazano na rys. 44.16.
W liniach napowietrznych rozróżnia się dwa sposoby zawieszania przewodów —
przelotowe i odciągowe.
Zawieszenie przelotowe polega na takim zawieszeniu przewodów na izolatorze stojącym lub wiszącym, aby siły naciągów przewodów po obu stronach izolatora były jednakowe lub ich różnica była nieznaczna. Przy takim zawieszeniu na izolator nie działają siły pochodzące od naciągu, lecz tylko od ciężaru przewodu.
Zawieszenie odciągowe polega na obciążeniu izolatora stojącego lub wiszącego całkowitą siłą naciągu przewodów.
Na rysunku 44.17 pokazano sposoby zawieszeń przewodów na izolatorach stojących i wiszących.
Stosowanie obostrzeń pociąga za sobą wymagania odnoszące się również do zawieszeń (tabl. 44,9). Stosuje się wówczas zawieszenia bezpieczne. W przypadku izolatorów stojących zawieszenie bezpieczne polega na zastosowaniu dodatkowego przewodu zabezpieczającego, natomiast w przypadku izolatorów wiszących większe bezpieczeństwo uzyskuje się przez zastosowanie dodatkowego rzędu izolatorów (rys-44.18).
Na rysunkach 44.19 i 44.20 pokazano typowe rodzaje zawieszeń stosowanych w liniach napowietrznych oraz ich symbole.
«
Podstawą do rozstawiania słupów jest profil trasy linii wykonany na papierze milimetrowym na podstawie pomiarów geodezyjnych wzdłuż uzgodnionej trasy. Przykładowy profil trasy z rozstawionymi słupami pokazano na rys. 44.21. Przy wykonywaniu profilu trasy stosuje się z zasady inną podzialkę dla wysokości (najczęściej 1:200) i inną dla długości (najczęściej 1:2000), co pozwala na znaczne skrócenie rysunków bez szkody dla dokładności.
Nieodzowne przy projektowaniu są specjalne krzywki przedstawiające w odpowiedniej skali krzywą zwisania przewodu dla konkretnego: przewodu, a„ strefy kii-