7

2.4. OCENA GĘSTOŚCI

Dość dobrym uzupełniającym sposobem identyfikacji polimerów jest oznaczenie gęstości.

Istnieje wiele metod oznaczania gęstości polimerów do najbardziej podstawowych należą:

1.    Pomiar objętości i masy - stosuje się do oznaczania gęstości tworzyw polimerowych uformowanych w postaci prętów, belek, rur (próbki o dowolnym, prawidłowym kształcie geometrycznym, o objętości nie mniejszej niż 1 cm³ i masie nie większej niż 180g).

d=m/V

2.    Metoda hydrostatyczna - polega na porównaniu masy jednostkowych objętości próbki badanego tworzywa i cieczy o znanej gęstości (np. wody destylowanej) (próbki o kształcie dowolnym i masie 0.2 - 5 g). Do oznaczenia stosuje się wagę hydrostatyczną, ciecz immersyjną do zanurzania próbek, termometr, tennostat.

3.    Metoda flotacyjna - polega na porównaniu gęstości próbki badanego tworzywa z gęstością cieczy immersyjnej w chwili przechodzenia próbki w stan zawieszenia. Istotą metody jest sporządzenie kilku roztworów o różnych, znanych gęstościach a następnie zanurzenie badanej próbki w każdym z tych roztworów. Gęstość cieczy, z którą badane tworzywo jest w równowadze jest zarazem gęstością tworzywa.

Tabela 4. Gęstość wybranych polimerów (wartości dla czystych polimerów, bez dodatków)

Nazwa tworzywa	Gęstość g/cm3
Polietylen (PE)	0.92 - 0.96
Polipropylen (PP)	0.89-0.91
Polichlorek winylu) (PVC)	1.38
Polistyren (PS)	1.08
Akrylonitryl-butadien-styren (ABS)	1.04-1.06
Polimetakrylan metylu) (PMMA)	1.19
Poliwęglan (PC)	1.20
Poliamid (PA)	1.02-1.14
Politereftalan etylenu (PET)	1.38-1.41
Polioksymetylen (POM)	1.41-1.43
Poliuretany usieciowane	1.20-1.26
Politetrafluoroetylen (PTFE)	2.1 -2.25
Żywica fenolowa, fenolowo-formaldehydowa	1.31 - 1.41
Tworzywa aminowe (UF) (MF)	1.5
Żywice epoksydowe (EP)	1.2

8