all27 121

Jeśli leczenie nie przynosi efektów, należy zaMosować batifl dziej intensywny i złożony program. W skrajnych prmpadkafl

dzenia i otrzymuje pomoc w rozwiązywaniu codziennych p,_Q blemów, zwłaszcza jeśli choruje na anoreksję od pewnego czasu Niezależnie od tego, czy chora leczona jest sposobem ambu latoryjnym, czy przyjęta do szpitala, daje się jej przede wszy^ kim możliwość wzięcia odpowiedzialności za przyrost wagi wij. snego dała. Wspomagają ją w tym lekarze i terapeuci. W tyn, czasie może ona być pod opieką ambulatoryjną, wykonywy nadzorowane, bardzo lekkie ćwiczenia fizyczne i uczestniczyć w dyskusjach i sesjach edukacyjnych z innymi chorymi, dla my. skania wglądu w istotę swojej choroby i w inne problemy. Jest zachęcana do rozwijania zainteresowań, takich jak techniki relaksacyjne, robótki ręczne lub malowanie. Jeśli jest w wieku szkolnym, może realizować swój szkolny program, oparty na wskazówkach dla uczących się w domu lub w szpitalu, przy po. mocy swoich nauczycieli.

Podczas dożywiania pacjentka jest uprzedzona o możliwości nagłego przyrostu wagi, co zdarza się zwłaszcza na początku programu. Jest on wynikiem zwiększenia się objętości płynu ze-wnątrzkomórkowego w tkankach i zwiększenia puli glikogeno-wo-wodnej w organizmie. Może to wywołać u kobiety znaczny niepokój, trzeba więc ją zapewnić, że przyrost wagi dala, związany z nawodnieniem, ustąpi samoistnie, jeśli będzie przestrzegać programu odżywiania. Większość pacjentek z jadłowstrętem psychicznym dobrze reaguje na nasz mało stresujący system leczenia. Jeśli pacjentka odmawia jedzenia, pojawia się problem etyczny, czy powinna być intensywnie odżywiana wbrew swojej woli, czy też nie należy podejmować odżywiania, co może zakończyć się jej śmiercią, la sprawa jest wciąj; przedmiotem debat i jak dotąd pozostaje nie rozwiązana.

kobieta jest stale obserwowana lub izolowana od otoczeni! w jednoosobowym pokoju i przebywa w łóżku do momentu, I poprzez odżywianie osiągnie wymaganą wagę. Takie postępu wanie jest konieczne, gdyż wiele pacjentek próbuje różnych sposobów unikania jedzenia (wyrzuca je do WC, umywalki I cze gdzie Indziej) albo pozbywa się już spożytego prowokując wymioty lub nadużywając środków cych (tabela 18).

>1 sili

*

SB®

„ku*

Na«

Ml

Osob)

ton*

TjhfU H Spos