azotowanie

Azotowanie [edytuj]

Azotowanie - obróbka cieplno-chemiczna stopów żelaza polegająca na dyfuzyjnym nasyceniu powierzchni metalu azotem. W efekcie azotowania tworzy się warstwa wierzchnia, której struktura i skład fazowy zależy od temperatury, czasu, składu chemicznego przedmiotu i atmosfery. Azotowaniu poddaje się materiały o specjalnie dobranym składzie chemicznym. W przypadku stali, są to stale do azotowania Zawierają dodatek pierwiastków azotkotwórczych Cr, V lub Mo. Azotowanie stosuję się w celu podwyższenia właściwości tribologicznych lub odporności na korozję

Utworzona warstwa wierzchnia może poprawić następujące właściwości:

•    odporności na zużycie ścierne

•    twardość

•    odporność zmęczeniową

•    odporności na korozję

W przeciwieństwie do nawęglania. przy azotowaniu strefa powierzchniowa utwardza się bez dodatkowej obróbki cieplnej Azotowaniu poddaje się stale uprzednio ulepszone cieplnie, gdzie temperatura odpuszczania powinna być nieznacznie wyższa niż temperatura samego azotowania

Strukturę fazową azotowanej warstwy wierzchniej można odczytać z układu równowagi fazowej żelazo-azot Fazami tworzącymi się w procesie azotowania są:

•    ferryt azotowy

•    austenit azotowy

•    azotki y' (Fe₄N)

•    azotki s (Fe2N)

Azotowanie gazowe [edytuj]

Do azotowania używa się stali węglowej, niskostopowej i stopowej. Jako medium w procesie tym stosuje się środowisko gazowe z wykorzystaniem amoniaku. Sama operacja bazuje na zapewnieniu w trakcie procesu odpowiedniej termodynamicznej aktywności atmosfery azotującej, określanej umownie poprzez wartość potencjału azotowego W czasie tego typu obróbki