bobolanum str 5

muszą być wolni psychologicznie o od wszelkiego przymusu zewnętrznego. Kiedy więc człowiek wybierze poznaną prawdę, czy będzie t< prawda religijna, czy też trud życia bez Boga, wybór ten należy usza nować, gdyż jest to wybór dokonany w najgłębszej tajemnicy ludzkiego serca. Więcej, należy również uszanować tych, poucza nas Kościół w Deklaracji o wolności religijnej, którzy, mimo że przysługuje i ność, “...nie wypełniają obowiązku szukania prawdy i trwania przy niej" (DWR 2). Taka postawa też jest przecież wyborem.

Wolności ludzkiego poszukiwania prawdy i jej wyboru szanuje również sam Bóg. Nikogo nie zmusza siłą do wiary, Jego Wszechmoc objawia się w miłości, którą człowiek może odkryć i przyjąć, n czej, jak tylko w wierze i czynić ją obecną w wymiarze swego istnienia.

Jezus przypowieścią Boga

Jest rzeczą zadziwiąjącą, że ani Bóg objawiąjący się w nym przez siebie świecie, ani dąjąęy się poznać w historii narodu wybranego, a ostatecznie w Jezusie Chrystusie, nie zmusza nikogo do wybrania Go jako jedynej i ostatecznej racji istnienia. Nie zmusza, ale pragnie, by człowiek poznał i wybrał Go sam jako swego Zbawiciela. Tym bardziej jest to zadziwiające, gdyż pragnie zbawić wszystkich każdego człowieka. Nie wszyscy jednak od zawsze i nie wszyscy dziś, znąją Go jako Zbawiciela. Zdziwienie wielkie budzi również h: objawiania się Boga w Jezusie Chrystusie z Nazaretu. Oto wchodzi w historię w narodzie przez siebie niegdyś wybranym, z dala od tak

zwanego wielkiego świata, wiążąc się z konkretną kulturą, językiem

zależnego w istnieniu sprawia, że skończoność stąje się znakiem Nieskończonego, stąje się przypowieścią samego Boga. Tą przypowi jest sam Jezus Chrystus²⁴.

Dziś nikt już nie wątpi, że Jezus opowiadał przypowie Przypowieści Jego to obrazy słowem malowane, nie abstrakcyjnie, alt bardzo konkretnie. Wszystko w nich jest zgodne z życiem i naturą, s! obrazem czegoś, co można zaobserwować w świecie naszego doświad czenia²⁶. Są metaforą - porównaniem - zaczerpniętym z życia powsza

0,    metaforą frapującą słuchacza żywym, albo dziwnym charakte-pozostawiąjącym umysł w niepewności co do zastosowania, bądź tać się zaczynem żywej myśli. Jeśli działanie osób w przypowieś-h jest dziwne, to i puentą przypowieści jest twierdzenie, że takio łanie jest dziwne (Mt 20, 1-16; Łk 15, 11-32)²⁷. Opowiadana przyjść wprowadzała człowieka w sytuację kryzysu, domagała się

biedzi “teraz”, nie można było jej odkładać na potem.

Główną postacią tego kryzysu był, i pozostaje nadal, sam Jezus, pojawienie się - Jego istnienie. Jezus uzmysławiał apostołom i n słuchaczom, te w Nim przybliżyło się Boże królestwo, nowa ość Boga, nowe działanie Boga, który tworzył historię ich naro-Ukazywał obecność Boga w kontekście codziennego życia. Więcej, pli, ale stanowczo objawiał, że tym nowym panowaniem Boga, tu z, a więc wśród nich, jest On sam. Jego obecność i wszystko to, zyni. Wskazywał, że sam jest przypowieścią Boga, wydarzeniem, 'ego sens pragnie objawić. Czynił to między innymi przez przypo-

1.    E. Schweizer powiada, że przypowieść raz opowiedziana przoz •a, żyje jut na zawsze. Żyje, gdyż objawiała ona tajemnicę samego sa - Jezus utożsamiał się z jej treścią²⁸. W przypowieściach

!Mt 18, 23-35), o synu marnotrawnym (Łk 15, 11-32), o talentach, ’ ierzonej kwocie pieniężnej (Mt 25, 14-30; Łk 19, 12-27). Treścią ntą opowiadanych przypowieści Jezus wprowadzał słuchaczy w ienie. Ukazywał w nich bowiem, iż myślenie i działanie Boga są niż oczekiwania i zachowania ludzkie. Widzimy to w przypowieści botnikach w winnicy (Mt 20, 1-16), o synu marnotrawnym (Łk 15, ), o dobrym Samarytaninie (Łk 10, 25-37), o faryzeuszu i celniku 18, 9-14), o zagubionej owcy (Mt, 18, 12-14; Łk 15, 4-7). Więcej, ąjąc w przypowieściach, mówił Jezus słuchaczom, że to wszystko, (idzą w Jego czynach, co słyszą w słowie do nich skierowanym, >bno jest - jest dosłowne - z tym, co zawiera w sobie treść przypo-i o kwasie chlebowym (Mt, 13, 33; Łk 13, 20-21). Moc królestwu hodzi właśnie w Nim, w Jezusie, wchodzi w codzienność ludzką, ak kwas włożony do trzech miar mąki, przemienić ich codzienną

przekazywał Siebie, Swoją jedyną relację do Boga, objawiał, jak działa tu i teraz - w tej konkretnej sytuacji. Czynił to w przypo-robotnikach w winnicy (Mt 20, 1 ......... ..    .