buty靋o himoutain25

buty靋o himoutain25








brucyny.

Brucyna

Alkaloid indolowy

Dzia艂a 50-krotnic s艂abiej ni偶 strychnina. Ze wzgl臋du na bardzo gorzki smak stosowana jest obecnie jako wska藕nik goryczy surowc贸w


Bulawinka czerwona - Clavicepspurpurea in. sporysz- grzyb workowiec Rodzina: gruzdc艂kowatc, bu艂awinkowatc

Wyst臋powanie: na 偶ycic, pszenicy, j臋czmieniu, owsie, ry偶u, kukurydzy, trzcinie i innych ro艣linach z rodziny traw.

Sk艂ad: przctrwalniki zawieraj膮 co najmniej 0,15% alkaloid贸w, kt贸re dzielimy na

-    pochodne kwasu lizergowego:

zwi膮zki rozpuszczalno w wodzie, np. ergometryna

zwi膮zki nierozpuszczalne w wodzie tzw. alkaloidy peptydowe, np. ergotamina, ergotoksyna

-    alkaloidy klawinowc

1831 rok Wiggcrs wyizolowa艂 bezpostaciow膮 ergotamin臋 1875 rok Tarent wyizolowa艂 ergotamin臋 w formie krystalicznej.

Otrzymano dihydropochodnc alkaloid贸w peptydowych, nast臋pnie bromokryptyn臋 oraz najsilniej dzia艂aj膮cy narkotyk - LSD (amid kwasu lizergowego)

Kwas lizergowy

c16h16n2o2

organiczny zwi膮zek chemiczny u偶ywany do otrzymywania wiciu alkaloid贸w crgol i nowych, wyst臋puj膮cych w (Claviceps purpurea). Amidy kwasu lizergowego (lizcrgamidy) maja szerokie zastosowanie w medycynie oraz jako psychodcliki.

LSD

C^H^NsO

Dietylcamid kwasu lizergowego

Dzia艂anie: wywo艂uje eufori臋, halucynacje wzrokowe i dezorientacj臋 - w dawce ok. 5000 razy mniejszej ni偶 kokaina.

Fizyczne reakcje na LSD s膮 bardzo r贸偶ne, jednak najcz臋艣ciej wyst臋puj膮: hipertermia, gor膮czka, podniesiony poziom cukru we krwi, skurcze macicy, g臋sia sk贸rka, przyspieszony puls, nadprodukcja 艣liny, szcz臋ko艣cisk, pocenie si臋, rozszerzenie 藕renic, bezsenno艣膰, parestezje, drgawki i synestezja. U偶ytkownicy LSD wymieniaj膮 te偶 odr臋twienie, roztrz臋sienie, os艂abienie i md艂o艣ci. LSD cz臋sto b艂臋dnie okre艣lane jest jako halucynogen, jednak substancja ta, podobnie jak wi臋kszo艣膰 psychodclik贸w nic wywo艂uje halucynacji, czyli obraz贸w nieistniej膮cych obiekt贸w, tylko zmiany w postrzeganiu psychicznym i zmys艂owym

Substancja aktywna

Dawka

LSD

0,1

Psylocybina

8

Heroina

90

Kokaina

180

Opium

250

Meskalina

400

Haszysz

4000

Pcjotl

30000

Dawniej substancje aktywne u偶ywano jako stymulanty a niejako narkotyki.

Li艣cie, koki

Krasnodrzew, kokainowy krzew Erythroroxylon coca

Krzew okrytozal膮偶kowy z rodziny krasnodrzewowatych pochodz膮cy z And贸w (Peru, Boliwia). Uprawiany na obszarach mi臋dzyzwrotnikowych (Amery ka Po艂udniowa, Kamerun, na Jawie). Dorasta do 3 metr贸w wysoko艣ci, li艣cie jajowate, aromaty czne. Wyci膮g u偶y wany w pierwszych produkcjach napoju coca-cola.

Substancja aktywna - kokaina.

Kokaina: ester metylowy kwasu 3-bcnzoi loksy-8-mctyIo-8-azabicy klo-[3,2,1 ]-ocano-4-karboksylowego U cz艂ow ieka kokaina jest hydroksylowana w w膮trobie.

Inne alkaloidy w krasnodrzewie:

cynamonian metyloekgoniny benzy Iockogon i na higryna nikotyna :

Khat

Kala, czuwaliniczka jadalna, Cathe edulis Gatunek ro艣liny drzewiastej, okrytozal膮偶kowej z rodziny dlawiszowatych wyst臋puj膮ca na wschodnim wybrze偶u Afryki w po艂udniowej cz臋艣ci P贸艂wyspu Arabskiego. Li艣cie zawieraj膮 alkaloidy- katyn臋. katynin臋. katydvn臋 o dzia艂aniu zbli偶onym do kofeiny, kt贸re w ma艂ej dawce dzia艂aj膮 pobudzaj膮co, usuwaj膮 uczucie zmoczenia i g艂odu, w du偶ej wywo艂uj膮 apatie i senno艣膰. Li艣cie- stymulant (Jemen, Somalia) i od Sudanu po po艂udniow膮 cz臋艣膰 P贸艂wyspu Arabskiego.

K o 臋 i m i.臋t k膮 .w艂a艣ciwa Nepeta cataria

W Polsce tu i 贸wdzie zawleczona 艂ub zdzicza艂a. Oryginalnie ro艣lina 艣r贸dziemnomorska. Kocimi臋tki znajduj膮 zastosowanie w zio艂olecznictwie. S膮 to r贸wnie偶 wa偶ne ro艣liny miododajne. Ro艣liny zawieraj膮 terpeny, b臋d膮ce prawdopodobnie kocim feromonem. Kiedy kot wyczuwa kocimi臋tk臋 zaczyna si臋 w niej tarza膰, chwyta膰 艂apami, gry 藕膰, liza膰, nast臋pnie g艂o艣no mruczy i miauczy. Trwa to oko艂o 10 minut, po czym zwierz臋 traci zainteresowanie ro艣lin膮. Po kolejnych 2 godzinach ca艂y proces mo偶e zaj艣膰 na nowo. Ma艂e koci臋ta i starsze koty wykazuj膮 mniejsze zainteresowanie kocimi臋tk膮, bardzo wyczulone na jej dzia艂anie wydaj膮 si臋 by膰 osobniki w wieku rozrodczym.

S/.c/.w贸j plamisty Coniuni maculatum

Wyst臋powanie: Europa. Afryka Po艂udniowa, /Azja. Wszystkie cz臋艣ci ro艣liny s膮 truj膮ce. Zawiera alkaloidy: konin臋, mety艂okonin臋, konicein臋, konhydryn臋, pscudokonhydryn臋 w og贸lnej ilo艣ci ok. 0,2%.

Ro艣lina w pierwszym roku (w fazie r贸偶yczki) morfologicznie nic r贸偶ni si臋 od pietruszki i pasternaku, inny jest jedynie zapach. Bywa mylona z korzeniem chrzanu.

Zatrucie ni膮 powoduje: wymioty, b贸le brzucha, rozszerzenie 藕renic, zaburzenia wzroku, 艣linotok, dr臋twienie ko艅czyn dolnych, drgaw ki. 艢mier膰 mo偶e nast膮pi膰 wskutek pora偶enia uk艂adu oddechowego.

Konina - pierwszy alkaloid otrzymany w 1886 roku drog膮 syntetyczn膮.

$/lejjad.Qvyi.ty

Cicuta virosa, pictraszyca wodna gatunek ro艣liny wieloletniej nale偶膮cy do rodziny sclcrowatych (Apiaccac Lindl). Ro艣nie w strefie umiarkowanej, tak偶e w Polsce. Bulwiasty, napowietrzony korze艅 sugeruje ,偶c ro艣lina ta ro艣nie na terenach podmok艂ych, przy rowach.

Cala ro艣lina zawiera truj膮cy wielonicnasycony alkohol - cykutoksyn臋 (cyjaityn臋) bardzo silnie toksyczny: ju偶 spo偶ycie oko艂o 5g k艂膮cza powoduje zgon. Objawy zatrucia wyst臋puj膮 szybko, niekiedy w kilkana艣cie minut po spo偶yciu. S膮 to: 艣linotok, pieczenie w jamie ustnej, wymioty, cz臋sto wielokrotne drgawki. 艢mier膰 mo偶e nast膮pi膰 wskutek pora偶enia o艣rodka odd :; nowego.

Kulc/yba wronie oko - Strychnos nux-vonuca

Rodzina: kulczybowatc (Stiychnaccae) dawniej rodzina polatowatych. Rodzina Strycnos liczy oko艂o 200 gatunk贸w krzew贸w i drzew, a kilka z nich zawiera ic same /wi膮zki co kulczyba wronie oko Ma艂pia pomara艅cza - zielone ow oce przypominaj膮ce pomara艅cze, w kt贸rych mi膮偶sz jest jadalny, a nasiona s膮 truj膮ce. Wyci膮g z nasion stosowany do zatruwania strza艂.

Wyst臋powanie: w lasach Indii, Cejlonu i Malezji. Uprawiana jest r贸wnie偶 w Afryce 艢rodkowej.

Gatunek wiecznie zielonego drzewa lub krzewu - Stry chnos cocculoidcs - drzewo.

Nazwa: strychnos oznacza艂a w staro偶ytno艣ci ro艣liny truj膮ce, natomiast wyrazy z j臋zyka 艂aci艅skiego nux - orzech, vontere - wymiotowa膰

Sk艂ad: nasiona zawieraj膮 3,2% alkaloid贸w. Alkaloidy indolowc w ilo艣ci 1,8-5,3% w艣r贸d nich toksyczna strychnina i jej pochodna bmcyna.

Strychgifla

CnHjiNaOi o"    Alkaloid indolowy

Wyst臋puj膮 najpierw napady drgawek, nast臋pnie kurcze mi臋艣ni oskrzelowych z charakterystycznym kurczem mi臋艣ni twarzy i wygi臋ciem grzbietu. 艢mier膰 nast臋puje wskutek uduszenia jako efekt pora偶enia mi臋艣ni oddechowych. Stryc艂mina blokuje synapsy hamulcowe, co w efekcie wzmaga pobudzenie neuron贸w. Obecnie jest rzadko stosowana w lecznictwie (dawka 0,5 - 3 mg) pod postaci膮 azotanu jako 艣rodek pobudzaj膮cy w zaburzeniach kr膮偶enia, oddyc艂iania i os艂abienia. Jest substancj膮 o wybitnie gorzkim smaku. St臋偶enie w wodzie 1 ppm jest ju偶 wyczuwalne jako gorzki smak. By艂a tak偶e stosowana jako trucizna na szczury (rodcntycyd). Strychnina dotar艂a do Europy w 艣redniowieczu a jej dostawcami byli aptekarze. 1818 rok- Pellclicr i Caventou - wykrycie alkaloidu strychniny, a w rok p贸藕niej

1424r - 鈥濳si膮偶ka trucizn鈥 autorstwa Santcs dc Ardoynis. Opis arszeniku, cyjank贸w, strychiny. Niewidzialne trucizny i nieuchwytni truciciele - pewien poziom paranoi w spo艂ecze艅stwie. Du偶y popyt na zabezpieczaj膮ce odtrutki - skala znacznie wi臋ksza ni偶 w staro偶ytno艣ci.

Wiara w ncutnUizacj臋 dzia艂ania niekt贸rych trucizn przez 鈥瀖agiczne鈥 naczynia, czarki, kubki.

yy艂adys艂nw Jagie艂艂o - pi艂 tylko wod臋 z powodu obawy przed zatruciem. Wi臋kszo艣膰 trucizn da si臋 wyczu膰 w czy stek wodzie, wyj膮tek arsz.cnik , kt贸ry w wodzie jest niewyczuwalny, ale w czasach kiedy 偶yl Jagie艂艂o arszeniku jeszcze w Polsce nic by艂o.

August II - podejrzewa si臋 ,藕e za偶ywa艂 codziennie ma艂e dawki arszeniku by uodporni膰 sw贸j orgamzm na dzia艂anie tej trucizny- arsenowod贸r. Efektem ubocznym spo偶ywania arszeniku jest tycie (anabolik) Renesans

Pa race 1 sus za ojca toksykologii. To w艂a艣nie on stwierdzi艂: "Co jest trucizn膮? Wszystko jest trucizn膮 i nic nic jest trucizn膮. Tylko dawka czyni, 偶e co艣 jest trucizn膮" (艂ac. Dosisfacit venenum). Dzi臋ki temu stwierdzeniu jest uwa偶any za ojca hormezy (zjawisko polegaj膮ce na tym, 偶e czynnik wyst臋puj膮cy w przyrodzie, szkodliwy dla organizmu w wi臋kszych dawkach, w ma艂ych dawkach dzia艂a na艅 korzystnie). By艂 lekarzem niemieckim, stworzy 艂 now膮 jako艣膰 bada艅 medycyny. Bada艂 reakcje na chemikalia, a tak偶e substancje wywo艂uj膮ce wp艂y w leczniczy lub toksyczny w zale偶no艣ci od dawki (dzia艂anie terapeutyczne a dzia艂anie toksyczne).

U偶ywanie trucizn w celach niegodnych spowszednia艂o, a w 艣redniowieczu rozwini臋te niemal do kultu. W XIV- XV wieku badano trucizny i ich wp艂yw, alby znale藕膰 produkt lub jego form臋 daj膮c膮 maksymalnie silny efekt.

Wiedziano, 偶e mieszanka znanych trucizn mo偶e da膰 produkt o wi臋kszej sile dzia艂ania.

1662r - Ludwik XIV ogranicza dost臋pno艣膰 do trucizn - wydaje dekret zabraniaj膮cy' aptekarzom sprzedawanie arszeniku, subiimatuczy innych trucizn osobom, kt贸rych nie znaj膮 oraz nak艂ada prowadzenie imiennego rejestru zwpisami, dlaczego klient potrzebuje danej substancji. Kr贸l powo艂uje tak偶e , Chaber Ardente鈥 - zesp贸艂 do badania przypadk贸w otru膰.

. Pr贸ba Marsha - wykrywanie arsenu opracowane przez Marsha w 1836 roku, metod臋 t膮 w 5 lat p贸藕niej udoskonali艂 Riensch (184 lr).

Arszcnik: wyst臋puje w 3 postaciach: szary AS2O3, czerwony regtar AsrSz i 偶贸艂ty oprimenten AS2S3.

Bia艂y arszcnik ogrzewaj膮c rcglar otrzyma艂 jako pierwszy w VIII wieku arabski alchemik MmlIM

Havvar.. Bia艂y arszenik jest niemal bez zapachu czy smaku co czyni go niewykrywalnym dla ofiary.

Utlenianie: Zn Zn2++2c

Redukcja: AsiSj* 12e + 61 f = 2As3- + 3H;0

AS2S3+ 6Zn*+ 6iT = 2 As3" + 6Zn2艂+3H20

W 艣rodowisku kwa艣nym As3" tworzy arsenowod贸r. Zatem dodawanie kwasu (6H2SO1) daje:

AS2S3 + 6Zn*+ 6H*+ 6H2SO4 = 2 As3- + 6Zn2V 6H:SO< + 3H20 Dalej Asv reaguje z H* (in statu nasccndi) tworz膮c arsenowod贸r:

AS2S3+ 6Zn*+ 6H鈥+ 6H2SO4 = 2AsH3 + 6ZnS(V 6艂T + 3H20 lub poprzez wyparcie podobnych jon贸w: AS2S3 + 6Zn鈥+ 6H2SO4 = 2 AsH3 + 6Zn$C>4+ 3H:OAsH3 ma wo艅 czosnku - cecha charakterystyczna.

-    lotny arsenowod贸r spala si臋 - powstaje na p艂ytce porcelanowej wprowadzonej do p艂omienia plama metaliczna rozpuszczalna w w odzie Labarraquc鈥檃 - roztw贸r NaOCl zawieraj膮cy NaCl - odr贸偶nienie od antymonu kt贸ry si臋 w niej nie rozpuszcza.

-    Pozwala wykry膰 10"* mg arsenu

AS2O3+ 6Zn* + 12HN03= 2 AsH3 + 6Zn(N03>z + 3H2O

1787r- Johan Metzger odkry艂, 偶e arszenik ogrzewany w obecno艣ci w臋gla drzewnego tworzy na cz膮stc w臋gla b艂yszcz膮cy czarny proszek (lustro arsenowe). Jest to wynik redukcji AS2O3przez w臋giel.

2 AS2O3 + 3C = 3COz + 4As

1806 r - Vatcnlinc Rosc (zastosowanie testu K2CO3, CO/ arsen (IID i test Metzgera). 呕x>艂膮dck (tre艣膰 偶o艂膮dkowa?) potraktowany w臋glanem potasowym, tlenkiem w臋gla i kwasem azotowym doprowadza do przeprowadzenia zwi膮zku arsenu w arszcnik, kt贸ry mo偶na wykry膰 tekstem Metzgerz^Waiurwk konieczny do zaistnienia tej reakcji jest obecno艣膰 cynku wolnego od zwi膮zk贸w arsenu.

Najpopularniejszy test wprowadzi艂 Samuel Hahncmnnn. kt贸ry jest u偶y wany do dnia dzisiejszego. HjS, HC1 - je艣li jest arszcnik to powstaje 偶贸艂ty osad trisiarc/ku arsenu AS2S3.

Pr贸ba Gutzeitn (Hcnrich Gutzcit 1845-1888)

AsH3 reaguje ze sta艂ym azotanem srebra barwi膮c go na 偶贸艂to a po zwil偶eniu wod膮 plama czernieje. Aparat Gutzeita (bibu艂a nas膮czona roztworem azotanu srebra -wy suszona, 偶贸艂ta plama nieznikaj膮ca pod dzia艂aniem par amoniaku - odr贸偶nienie od siarkowodoru, kt贸ry zanika.

Wick XX

M膮sQW拢LZatjru臋.ia -nara偶enia;

nowe okoliczno艣ci, przemys艂, rolnictwo, petrochemia, bro艅 chemiczna (bojowe 艣rodki chemiczne) farmakologia , w niekt贸rych dziedzinach zacz臋to stosowa膰 trucizny (chemikalia) bez znajomo艣ci ich mo偶liwego wp艂ywu na organizmy 偶ywe Ipn臋. problemy:

chroniczne nadu偶ywanie alkoholu - poznano skutki czyli marsko艣膰 w膮troby, nerkoza w膮troby katastrofy farmakologiczne (np. tlialidomid) .nadu偶ywanie Ick贸w (zatrucia przypadkowe lub samob贸jcze paracctamolcin), narkomania a tak偶e stare, klasyczne trucizny:

Arszcnik - p艂yn (roztw贸r) Fowlera zawieraj膮cy 1% arsenianu potasu od XVTIi az do po艂owy XX by艂 stosowany na astm臋.

Cyjanek - gorzkie migda艂y, pestki brzoskwi艅, li艣cie wi艣ni laurowej oraz. maniok (tapioka) - Manihat csculcuta - czyli tzn ziemniak tropiku. Odmiana s艂odka (zawieraj膮ca do 20 mg HCN/kg) i gorzka (do lg HCN/kg). Korzenie k艂膮czopodobnc bogate w skrobi臋.

do XVIII wieku nic wiedziano, 偶e cyjanek jest odpowiedzialny za toksyczno艣膰 tych produkt贸w. Pierwszy opis zatrucia cyjankiem wyci艣ni臋tym z gorzkich migda艂贸w pochodzi z 1679 roku, a wod膮 z li艣ci wi艣ni laurowej z 173 lr.

Szwedzki chemik Schcclc wyizolowa艂 HCN z barwnika b艂臋kit pruski w 1782r.

1802r - Schradcr zademonstrowa艂, 偶e cyjanek mo偶na wyizolowa膰 z gorzkich migda艂贸w Cyjanek jest trucizn膮 wyst臋puj膮c膮 w trzech postaciach (formach):

1)    forma kwasowa w postaci    cyjanowodoru (kwas    pruski)

2)    s贸l sodowa

3)    s贸l potasowa

Dawka toksyczna (艣miertelna) HCN wynosi    50mg.    a soli sodowej    i    potasowej 375 mg.

Cyjanek jest silnym inhibitorem wielu enzym贸w, ale g艂贸w ny mcc艂uinizm dzia艂ania toksycznego polega rei inhibicji oksydazy cytochromowcj C. G艂贸wn膮 ofiar膮 cy janku jest m贸/.g.

鈥 rycyna - polityczna trucizna XX wieku

zamach 鈥瀙arasolowy鈥 na Gcorgi Makarowa, bu艂garskiego antykomunistycznego dziennikarza radia BBC w Londynie. W 1978 roku kto艣 uku艂 go parasolk膮 wprowadzi艂 mu implant /. dawk膮 rycyny.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
DZIA艁ALNO艢膯 BADAWCZO ROZWOJOWA I JEJ ORGANIZACJA Podzia艂 ze wzgl臋du na liczb臋 uczestnik贸w: >
DSC03033 Zasada dzia艂anie ci艣nieniomierza Preferowany jest manometr rt臋ciowy ze wzgl臋du na dok艂adno艣
Grupa os贸b powy偶ej 50 roku 偶ycia wymaga dzia艂a艅 specjalnych, ze wzgl臋du na jej specyfik臋. Bariery, n
skanuj0243 251 251 Ze wzgl臋du na zakres dzia艂ania oraz stopie艅 ryzyka mo偶na wyodr臋bni膰 wiele rodzaj贸
RZUT FUNDAMENT脫W SKALA 1:50 UWAGI!1.    卤0,00=+168,12m2.    Ze wzgl臋du
Podzia艂 og贸lny - strategie dzia艂ania Ze wzgl臋du na cele do kt贸rego jest u偶ywany system operacyjny mo
r G艂贸wny Inspektor Transportu Drogowego 2    Ze wzgl臋du na sw贸j charakter dzia艂anie
o V Ze wzgl臋du na sw贸j charakter dzia艂anie wykazano r贸wnie偶 w filarach: Bezpieczne drogi i Bezpieczn
o Ze wzgl臋du na sw贸j charakter dzia艂anie wykazano r贸wnie偶 w filarze Bezpieczny pojazd
鈥 Polemiki 鈥 Konspekt 1/2014 (50) uki praktycznej oraz dochodzenia do wiedzy. Ze wzgl臋du na trudn膮 s
Wstrzykni臋cia insuliny (7) 2013-02-21 Insuliny ludzkie, ze wzgl臋du na d艂ugo艣膰 dzia艂ania, dzieli si臋

wi臋cej podobnych podstron