CCF20070307001

39

Wiek beleczek liczy się od momentu zmieszania cementu z wodą na początku wykonywania próbek.

Beleczki po wyjęciu z wody powinny być przykryte do chwili badania wilgotną tkaniną.

warstwach. Każdą warstwę stanowią trzy porcje zaprawy (po około 300 g każda), umieszczane w przegródkach formy. Pierwszą warstwę zaprawy należy wstępnie rozprowadzić za pomocą łopatki i zagęścić w cyklu 60 wstrząsów w ciągu 1 minuty. Po zatrzymaniu wstrząsarki należy nałożyć drugą warstwę, rozprowadzić ją łopatką i ponownie zagęścić (60 wstrząsów'). Po zakończeniu zagęszczania należy zdjąć formę, usunąć nakładkę, zebrać nadmiar zaprawy i wyrównać powierzchnię. Każdą formę należy zaopatrzyć w etykietę, umożliwiającąpóźniejszą identyfikację próbek.

Następnie na każdej formie należy umieścić gładką płytkę szklaną w celu niedopuszczenia do odparowywania wody z zaprawy.

Przechowywanie form z beleczkami trwa 24 godziny; formy ustawia się na ruszcie nad warstwą wody w szczelnie zamkniętym pojemniku lub pomieszczeniu klimatyzowanym (wilgotność względna powietrza powyżej 90%).

Po 24 godzinach beleczki należy rozformować, opisać i przechowywać aż do terminu badania, całkowicie zanurzone w wodzie o temperaturze 20±1°C. Beleczki należy układać na ruszcie tak, aby woda miała swobodny dostęp do wszystkich powierzchni. Jeżeli beleczki przechowywane będą w położeniu poziomym, należy zwrócić uwagę, aby powierzchnia wyrównywana zwrócona była ku górze. W jednym pojemniku można przechowywać tylko beleczki z cementu tego samego rodzaju. Do napełniania pojemnika i uzupełniania używa się wody wodociągowej, przy czym jej pełna wymiana w trakcie przechowywania beleczek jest niedopuszczalna.

Termin badania (np. 1, 2, 3, 7, 28, 90 dni) przyjmuje się w zależności od wymagań odpowiednich norm przedmiotowych lub przeznaczenia cementu.

Badania beleczek należy przeprowadzać w następujących przedziałach czasowych:

1 dzień	± 15 min
2 dni	± 30 min
3 dni	± 45 min
7 dni	± 2 godziny
S 28 dni	± 8 godzin

Termin badania dopuszczalny przedział czasowy

2.2.2.4. Badanie wytrzymałości na zginanie (/?/)

Wytrzymałość na zginanie bada się za pomocą aparatu Michaelisa. Zasada działania aparatu polega na obciążeniu beleczki (40x40x160 mm) siłą skupioną, przy łożoną w' środku rozpiętości beleczki (rys. 8).

Siła ta wywołana jest przez ciężar śrutu, sypiącego się ze zbiornika do naczynia wiszącego na ramieniu dźwigni. Przekładnie dźwigni (1:5 i 1:10) zamieniają ciężar naczynia ze śrutem (P) na siłę łamiącą beleczkę (F_f).