CCF20090811030

Część 1 - Rozdział IV. Na szczegół. 119

95

PRZY STOLE PANA⁹⁵

Ojcze, któryś jest w Niebie, Twoja laska i miłosierdzie pozostają takie same bez względu na zmieniające się czasy; nie starzeją się z biegiem lat, tak jakbyś na podobieństwo człowieka stawał się bardziej łaskawy z dnia na dzień, bardziej życzliwy na początku niż na końcu; Twoja łaska pozostaje niezmienna, ponieważ Ty jesteś niezmienny, jest zawsze taka sama, odwiecznie młoda, odnawiana każdego dnia - ponieważ każdego dnia Ty mówisz: „jeszcze dziś”. Och, lecz gdy ktoś zwróci uwagę na to słowo, pozostaje pod jego wrażeniem i z powagą świętego postanowienia, mówi do siebie „jeszcze dziś”, wtedy oznacza to, że pragnie on, aby właśnie ten dzień uległ przemianie, życzy sobie, aby ten właśnie dzień mógł stać się ważnym dla niego, ponad wszystkie inne dni, ważny z powodu odnowionej wiary w dobro, które już raz wybrał, lub, być może z racji swojego pierwszego wyboru tegoż dobra. Jest to wyraz Twojej łaski i miłosierdzia oraz czasu łaski, dla człowieka niezmiennej z dnia na dzień „jeszcze dziś”; ponieważ Ty obdarzasz momentem łaski „jeszcze dziś”, lecz to człowiek musi uchwycić w okamgnieniu jej czas „jeszcze dziś”. Stąd rozmawiamy z Tobą, o Boże, i choć doskwiera nam trudność porozumiewania się, to jednak walczymy, abyśmy zdołali zrozumieć Ciebie, a Ty nie wstydzisz się, gdy nazywamy Cię naszym Bogiem. To słowo, które Ty, o Boże, wypowiedziałeś jest wiecznym odbiciem Twojej niezmiennej łaski, to samo słowo, gdy wypowiadają je z właściwym zrozumieniem ludzie, jest najmocniejszym wyrażeniem najgłębszej zmiany i postanowienia - zaiste tak, jakby wszyscy zostali pozbawieni tej zmiany, a decyzja nie mogła wejść w życie „jeszcze dzisiaj”. Tak więc zapewnij ich, że zebrani tu dzisiaj bez zewnętrznej namowy, a zatem bardziej duchowo i wewnętrznie postanowią „jeszcze dziś”, odszukać pojednania z Tobą, poprzez wyznanie ich grzechów. Zapewnij ich, że ten dzień może być dla nich prawdziwym błogosławieństwem, że dziś mogą usłyszeć głos Tego, którego Ty zesłałeś na ziemię, głos Dobrego Pasterza, że On potrafi ich rozpoznać i że oni mogą pójść za Nim.

At the Lord’s Table: tamże, ss. 275-276.