CCF2012121534

50

narodowe i graficzne, np. semigrafiki pozwalające tworzyć ramki). Fragment tablicy kodowej ASCII przedstawia się następująco:

Znak A	65(io)	01000001(2),
Znak B	66(io)	01000010(2),
Znak C	67(io)	01000011(2),
Znak D	68(io)	01000100,2),
Znak E	69(io)	01000101(2),
Znak ni	187(io)	10111011(2).
Znak^J	188(io)	10111100(2).
Znak r?	201(io)	11001001(2).
Znak ^	200(io)	11001000,2)

KOD UNICODE

Niestety, nawet rozszerzony kod ASCII nie dawał możliwości zapisania wszystkich potrzebnych znaków, np. znaków z języków narodowych takich, jak: japoński, chiński, języki arabskie, itd. Dlatego wprowadzono kodowanie znaków na 16 pozycjach binarnych, co umożliwiło jednoznaczną identyfikacje 2¹⁶ czyli 65536 znaków. Jest to kod UNICODE. Przyjął się on szczególnie przy zapisywaniu dokumentów elektronicznych (XML).

2.4. JEDNOSTKI INFORMACJI

BIT

Skoro informację musimy przesyłać i przetwarzać, to naturalna staje się potrzeba jej kwantyfikowania, czyli mierzenia ilości informacji. Najmniejszą dawkę informacji można przedstawić za pomocą jednego miejsca (rys. 2.4) w systemie binarnym, czyli dysponując dwoma stanami możemy na tym miejscu wstawić 0 lub 1. Jest to jeden bit.

Bity oznacza się małą literą „A”.

1 bit

^Lrr^J

„i,, _!ub „₀„

Rys. 2.4. Reprezentacja jednego bitu danych