CCI20100503014

Z W 1961 rząd federalny powołał osobnego nadawcę publicznego - ZDF.

Podlega on kontroli landów, choć nadaje treści centralne.

Z Trzeci nadawca ogólnokrajowy to Deutsche Welle ( w latach 70-tych powstało jako program radiowy, dziś jest to też kanał TV).

Z ARD i ZDF są finansowane z abonamentu (70% - ARD, 30% - ZDF) i reklam. % NRD - dominacja własności partyjnej, monopolizacja rynku, centralizm. Silnie rozwinięta cenzura - Instytut Kontroli Treści i Zawartości.

•Z Jungę Welt - pismo młodzieżowe.

Z Po zjednoczeniu Niemiec - podstawy prawne:

-    Art.5 ustawy zasadniczej RFN zapewnia wolność słowa i prasy. Cenzura nie istnieje.

-    1976 - przyjęto ustawę antykartelową, wyznaczającą granicę rocznego obrotu przedsiębiorstwa wydawniczego na 25 min marek (ustawa w połowie lat 80-tych została zawieszona).

-    1992 - przyjęto ustawę, ograniczającą możliwości dużych koncernów prasowych na terenach, na których ich pozycja jest dominująca (ograniczanie związane z rejestracją nowych tytułów lub wydawnictw).

każdy ma prawo do zakładania mediów, z wyjątkiem federalnej administracji państwowej.

Z Ustawy:

a)    gwarancja wolności słowa

b)    ograniczenie wolności słowa zakazem zdradzania tajemnicy państwowej i wojskowej

c)    jak również zakazem zniesławienia

d)    gwarancja tajemnicy źródła informacji (wyjątek: Bawaria).

Z Od 1987 na obszarze całej RFN mogli rozpocząć działalność prywatni przedsiębiorcy radiowi i telewizyjni.

Z Jest to jeden z najlepiej rozwiniętych rynków prasowych w Europie.

Z W 1995 wydawano 427 gazet o nakładzie 32,7 min egz. Na 1000 mieszkańców przypadało wówczas 317 egzemplarzy. W 2005 - 359 tytułów o maksymalnym nakładzie 21,66 min egz.

Z Niemiecki rynek zdominowany jest przez tytuły lokalne i regionalne, Tytułów ogólnokrajowych jest kilka: Bild, SZ, FAZ, Die Welt, FR, Tageszeitung.

15