CCI20101218016

Ciągadła stożkowe i łukowe są obecnie najczęściej stosowanymi ciągadłami w produkcji przemysłowej. Ciągadła te wykonuje się zależnie od potrzeby ze stali, węglików spiekanych lub diamentu.

Otwór roboczy takich ciągadeł składa się z 5 podstawowych części:

•    stożek wejściowy,

•    część smarująca,

•    część zgniatająca (robocza),

•    pierścień kalibrujący,

•    stożek wyjściowy.

Ich kształty oraz podstawowe wymiary zostały przedstawione na rysunku 9.

90°± 1

stożek wejściowy część smarująca

część robocza pasek kali

stożek wyjściowy

90°±I5°

60°±15°

30 ±15

Rys.9. Kształt roboczego otworu ciągadła: a - stożkowego, b - łukowego.

Ciągadła łukowe mają bardzo zbliżoną konstrukcję do ciągadeł stożkowych. Różnią się od nich jedynie kształtem części smarującej i zgniatającej, które mają profil łukowy, a nie kształty stożkowe (o określonych kątach tworzących). Ciągadła łukowe mogą być stosowane dla określonego zakresu zgniotów, występuje bowiem automatycznie zmienność nachylenia ścianek wg stycznej do łuku w roboczej części ciągadła. Ciągadło to stosuje się głównie do ciągnienia drutu o bardzo małych średnicach. Są one bardziej uniwersalne od stożkowych lecz ujemną ich cechą jest wpływ profilu na wielkość naprężeń ciągnienia, które są większe o ok. 15-^30% w porównaniu do ciągadeł stożkowych.

Funkcje poszczególnych części ciągadeł:

•    Stożek wejściowy ma za zadanie ułatwić wprowadzenie zaostrzonej części materiału w otwór ciągadła. Stożek ten posiada najczęściej kąt rozwarcia 90°.

•    Część smarująca ma za zadanie doprowadzenie odpowiedniej ilości smaru do części roboczej ciągadła. W tym celu jej długość i zbieżność muszą być odpowiednio dobrane do gatunku smaru. Przy smarowaniu smarem suchym, na przykład proszkiem mydlanym, kąt wierzchołkowy stożka smarującego wynosi