Ciągadła stożkowe i lukowe są obecnie najczęściej stosowanymi ciągadłami w produkcji przemysłowej. Ciągadła te wykonuje się zależnie od potrzeby ze stali, węglików spiekanych lub diamentu.
Otwór roboczy takich ciągadeł składa się z 5 podstawowych części:
• stożek wejściowy,
• część smarująca,
• część zgniatająca (robocza),
• pierścień kalibrujący,
• stożek wyjściowy.
Ich kształty oraz podstawowe wymiary zostały przedstawione na rysunku 9.
90°±15°
Ciągadła łukowe mają bardzo zbliżoną konstrukcję do ciągadeł stożkowych. Różnią się od nicn jedynie kształtem części smarującej i zgniatającej, które mają profil łukowy, a nie kształty stożkowe (o określonych kątach tworzących). Ciągadła łukowe mogą być stosowane dla określonego zakresu zgniotów, występuje bowiem automatycznie zmienność nachylenia ścianek wg stycznej do łuku w roboczej części ciągadła. Ciągadło to stosuje się głównie do ciągnienia drutu o bardzo małych średnicach. Są one bardziej uniwersalne od stożkowych lecz ujemną ich cechą jest wpływ profilu na wielkość naprężeń ciągnienia, które są większe o ok. 15^-30% w porównaniu do ciągadeł stożkowych.
Funkcje poszczególnych części ciągadeł:
• Stożek wejściowy ma za zadanie ułatwić wprowadzenie zaostrzonej części materiału w otwór ciągadła. Stożek ten posiada najczęściej kąt rozwarcia 90°.
• Część smarująca ma za zadanie doprowadzenie odpowiedniej ilości smaru do części roboczej ciągadła. W tym celu jej długość i zbieżność muszą być odpowiednio dobrane do gatunku smaru. Przy smarowaniu smarem suchym, na przykład proszkiem mydlanym, kąt wierzchołkowy stożka smarującego wynosi