CCI20121218015

decyzji jest często niewykonalne w praktyce gospodarczej w związku z posiadaniem przez podmiot ograniczonych zasobów obliczeniowych, które są dostępne przy jej podejmowaniu. Twórcą tej koncepcji jest Herbert Simon, laureat Nagrody Nobla z ekonomii w 1978 roku. Autor twierdzi również, że podmioty nie są w pełni racjonalne, bo przy podejmowaniu decyzji kierują się również emocjami, czyli irracjonalną część swojej natury. Podejmowanie racjonalnych decyzji jest również utrudnione, ponieważ zbieranie i przetwarzanie informacji jest działalnością kosztowną, z czym akurat w pełni zgadza się współczesna ekonomia, w której informacja jest trzecim rodzajem dobra (dobra „materialne” lub „rzeczowe”, usługi oraz informacje), którym obraca się na rynkach, a w tym wypadku na rynku informacji. Simon uważa również, że przy podejmowaniu decyzji podmioty gospodarcze kierują się częściej podejściem heurystycznym niż modelowym optymalizowaniem użyteczności. Metody heurystyczne tymczasem opierają się w głównej mierze na eksperymentowaniu oraz metodzie prób i błędów, a zazwyczaj prowadzą do znalezienia rozwiązania przybliżonego, a nie rozwiązania optymalnego.

b.    PRZEDSIĘBIORSTWA DZIAŁAJĄ W WARUNKACH NIEPEWNOŚCI I RYZYKA. Wydaje się oczywistym, że zazwyczaj w sytuacjach decyzyjnych podmioty nie znają prawdopodobieństw wystąpienia poszczególnych stanów otoczenia (podejmowanie decyzji w warunkach niepewności lub w warunkach niepełnej informacji), a nawet jeżeli znają wszystkie możliwe stany otoczenia i prawdopodobieństwo wystąpienia każdego z nich (podejmowanie decyzji w warunkach ryzyka), to i tak znajdują się w sytuacji bardziej skomplikowanej niż zakładana jest w ekonomii neoklasycznej, czyli podejmowanie decyzji w warunkach pewności.

Warto również dodać, że przy podejmowaniu wielu decyzji podmioty znajdujące się w warunkach ryzyka lub niepewności nie poszukują rozwiązania optymalnego, ale postępują zgodnie z posiadaną przez nich wiedzą o akceptowanych społecznie i zalecanych procedurach postępowania w danej sytuacji, np. lekarka, który stawia diagnozę i wybiera metodę (program) leczenia swojego pacjenta, podejmuje decyzje w warunkach niepewności, w związku z tym zazwyczaj wybiera procedurę leczenia, która jest akceptowana i uznana przez innych członków jego profesji; takie podejście nie zawsze oznacza, że wybiera ona optymalną decyzję dla swojego pacjenta, ale wybiera metodę leczenia jej zdaniem (i innych lekarzy) najlepszą, biorąc pod uwagę wszystkie posiadane informacje o stanie zdrowia swój ego pacj enta.

c.    W DUŻYCH PRZEDSIĘBIORSTWACH WYSTĘPUJE ODDZIELENIE FUNKCJI ZARZĄDZANIA I FUNKCJI WŁAŚCICIELSKICH (TZW. REWOLUCJA MENEDŻERSKA).

Nowa ekonomia instytucjonalna uchyliła założenie o tym, że przedstawiciele (z ang. agents) organizacji (przedsiębiorstwa prywatne, firmy publiczne, rząd, itd.) działają tylko i wyłącznie w interesie tych organizacji, czyli maksymalizują funkcję celu organizacji (maksymalizacja zysku księgowego, w warunkach ograniczenia budżetowego), którą reprezentują. Uznaje się, że osoby

4