DSC03668 (2)

’ ^si<? 70% _drzewo

«°pnia i l_iczby    stopnia pi_włn>°    °^W'«*

o^ySntd° ^smcu^°-_c ^{opmu; sum>} -» tsr¹

_n SC* ^^CS^r^grs,*"™

przeliczyć na aly^drawS    ‘ “* ^P°'"'"“^tai P«>»«i \

° ^SP=>*^b Bitterlleka - „życic „l„kop„ bitteriich.

• 0-*AKN N^r,«T^n,to!l^W

SJS^S“.^ira”    Mrowiej,,.

'    ^pier4niC°^{WC P}°'^C    bez rozbicia na stopnie

■ Należy: zmierzyć z odpowiedniej liczby stanowisk relaskopem,

listewką lub innym przyrządem pierśnicowe pole przekroju przeliczone na 1 ha, po czym ustalić średniąwielkość pierśnicowego pola przekroju ze stanowisk [G]

•    Zmierzyć wysokość pewnej liczby drzew o pierśnicy zbliżonej do przeciętnej i określić wysokość średnią

•    Określić miąższość d-stanu zgodnie ze wzorem

metoda określania pierśnicowego pola przekroju lub miąższości drzewostanu wykorzystująca relaskop lub inny podobny przyrząd, pozwalająca na uzyskanie - poza pierśnicowym polem przekroju drzewostanu na jednostką powierzchni - również struktury pierśnic drzew drzewostanu. W odróżnieniu od klasycznej metody Bitterlicha na powierzchniach reląskopowych wykonuje sią pomiar pierśnic drzew spełniających [warunek relaskopuj? (drzewa, których pierśnica jest optycznie szersza, niż pasek relaskopu lub nie mieści sią w szerokości szczerbinki listewki Bitterlicha). Drzewa wątpliwe, których pierśnica dokładnie wypełnia szerokość szczerbinki, można sprawdzić porównując ich odległość od środka powierzchni relaskopowej w krytycznym promieniem powierzchni retaskopowej określonym dla danej pierśnicy.

'    »« *—!'*■ W—--’⁵¹““

- **¹⁰⁰ “

-- Wrory«npiryft»nŁ-^__

ustąpiły i drzewostanu]

M«M. OwtOwMgn -    (U toto i pto#to °^to““

o OktoUny s rittucy miątootw o to