DSCF9753

TEMAT 7.

7 TT,

Prawa rządzące rozwojem ruchowym. Lateralizacja.

Lateralizacja — zjawisko przewagi funkcjonalnej, przejawia się jako preferencja do używania ręki, nogi, oka i ucha leżących po jednej stronie osi ciała, preferencja ta ujawnia się podczas wykonywania czynności wymagających udziału tylko jednego organu albo gdy zachodzi potrzeba przyjęcia roli wiodącej przez jeden z nich w czynności angażującej oba parzyste organy.

Lateralizacja - rodzaje: Wg stronności:

-ricusq?{

* ^>»

LcX jLeŁocślvoc~cŁ

1. ) SednorodnS>

•    prawostronna (praworęczność, prawooczncść, prawonożność)

•    Iwwwmnna (leworęczność, lewooczność, lewonożność)

2. ) NIEJEDNORODNA

•    ustalona [skrzyżowani) - praworęczność, lewooczność, lewonożność

•    nieustalona {słaba) - oburęczność. lewooczność, obunożność

Wg sposobu powstania:

1. ) FIZJOLOGICZNA - wynika z dominacji półkuli

2. ) PATOLOGICZNA - upośledzenie ośrodka

3. ) OBUSTRONNOŚĆ - wynika ze słabego napięcia mięśniowego

Uwarunkowanie lateralizacji;

1. ) (Teoria endogennay z odwołaniem do czynnika wewnętrznego, który uzasadnia dominację

(teoria genowa, w życiu płodowym -»wpływ testosteronu, teratogenów)

2. ) (Teoria egzogenna_r z odwołaniem do czynnika zewnętrznego, który uzasadnia dominację

(środowisko społeczne)