Główne oceaniczne prądy powierzchniowe
F 09 (W 08)
Główne komórki cyrkulacyjne półkuli północnej poruszają się zgodnie z ruchem wskazówek zegara, podczas gdy na półkuli południowej - przeciwnie.
Większość prądów oceanicznych na powierzchni Ziemi jest spowodowana głównie układem wiatrów w atmosferze ziemskiej. Wiejące z NE i SW pasaty popychają wody równikowe ku zachodowi, wywołując prądy Południowo-i Północ norów ni kowy. Prądy te spiętrzają wody w zachodnich strefach głównych basenów oceanicznych, skąd część wody, pod wpływem sił grawitacji, płynie w przeciwnym kierunku, tworząc Równikowy Prąd Wsteczny.
Dobrze poznany Prąd Zatokowy (Golfsztrom) będący częścią komórki cyrkulacyjnej północnego Atlantyku, niesie ciepłe wody z niskich szerokości geograficznych do wybrzeży Wielkiej Brytanii, gdzie dzięki temu na szerokościach 50° na północ od równika rosną palmy. Wschodni segment komórki cyrkulacyjnej północnego Pacyfiku ma efekt odwrotny, niosąc chłodne wody do wybrzeży Kalifomi.
Południowe segmenty trzech komórek cyrkulacyjnych na półkuli południowej są znane jako Dryf Wiatrów Zachodnich. Wzmocnione zachodnimi wiatrami, prądy te łączą się, tworząc Antarktyczny Prąd Okołobiegunowy. Obszary lądowe Ameryki Północnej i Eurazji uniemożliwiają powstanie analogicznego prądu arktycznego na półkuli północnej.
Wokół biegunów ciężkie, zimne i słone wody opadają na znaczne głębokości i płyną w kierunku równika.