HPIM1426

Charakterystyki strategii /achouań « konflikci

przeciwności bądź trudności stwarzanych przez partnera.

Atak nio/t również umożliwić realizację własnych pwgnifin. tnunu lub wbrew życzeniom partnera. W ataku chudzi więc o zmniejszenie efektywności przedsięwzięć partnera i skuteczne przeprowadzenie własnych zamierzeń

Obrona. Jej cclcin jest ochrona własnych interesów przed nc^aiyw nym wpływem partnera. W obronie chodzi o to. aby nie dopuścić do dalszego pogarszania własnej sytuacji. Działania koncentrują się wokół ochrony własnych interesów, lecz be /czynienia szkody partnerowi (zagru/uniu jego interesofnj. Tym w łaśmc obrona różni się od ataku Obrona polega więc na realizacji własnych zamierzeń, domaganiu się u/nania własnego stanów isku czy też respektowaniu należnych praw. mimo

Uleganie. Ma na celu usatysfakcjonowanie partnera, co w sytuacji konfliktu oznacza poddanie się niekorzystnym dla podmiotu oddziaływaniom partnera. Uleganie to rezygnacja z własnych zamierzeń i pozwolenie partnerów i na realizowanie jego pragnień. Może być ono wymuszone lub być wynikiem dobrowolnej decyzji danej osoby w przypadku, gdy interesy jej nic są uznane za aż tak ważne, by warto było ponosić koszty przedłużającego się konfliktu, lub &dy utrzymanie związku uważane jest za istotniejsze niż dalsze upieranie się przy swoim.

Współpraca. Celem jej jest pozytywne oddziaływanie na partnera — wspólne poszukiwanie możliwości zaspokojenia jego i własnych pragnień. Zachowania o charakterze współpracy nic stwarzają zagrożeń dla partnera, odwrotnie - sprzyjają realizacji jego pragnicnicń. Współpraca jest jedynym typem zachowania, które ogranicza i eliminuje konflikt, ponieważ powstrzymuje jego eskalację (wymianę negatywnych oddziaływań).

/.uchowania typu atak, obrona i uleganie można zaliczyć do zachowań nicko-operncyjnych, które nic sprzyjają konstruktywnemu rozw iązaniu konfliktu, co więcej powodują jego natężenie. Atak w sposób oczywisty, poprzez szkodzenie partnerowi, nasila konflikt między partnerami. Podejmowana obrona własnych interesów pr/ez jedną z osób prv.cz drugą osobę na ogól spostrzegana bywa jako forma ataku, co przyczynili się do eskalacji konfliktu. Uleganie, chociaż w swej istocie jest korzystne dla partnera, bywa zachętą do zwiększania żądań wobec ulegającej osoby, które w jakimś momencie stają się nie do zaakceptowania i okaże się, że z pewnym tylko czasowym opóźnieniem konflikt i tak się rozwinie. Uleganie na ogól powoduje frustrację u osoby rezygnującej ze spełnienia własnych życzeń i w- wypadku kumulacji niezadowolenia prowadzi do otwartego wybuchu konfliktu. W tym kontekście współpraca jest jedyną formą pozytywnego, konstruktywnego

zachowania, które prowadzi do pokonaniu trudności dzielących partnerów i obopólnej satysfakcji.

W sytuacji konfliktu każdy z jego uczestników może prezentować różną strategię zuchów .ima się - może współpracować, stosować obronę, atakować lub ulegać. Także w miarę rozwoju wydarzeń konfliktowych zmieniają się strategie stosowane przez partnerów. Jeśli zawodzą te najczęściej podejmowane, szuka się innych sposobów działań prowadzących do zakończenia konfliktu.