image 21 (2)

Oto jest miecz ów, który gromił, karał, oto jest oręż, co mściił i nawracał, rozgrzeszał grzesznych, z szatanem się parał, ziemie zdobywał, nosił wybawienie, oto miecz — ogień i miecz — przerażenie dla tych, co podli lub ciemni, lub mali...

Oto jest miecz ów z damasceńskiej stali!

A oto serce Jezusowej Matki siedmiu mieczami siedmiokroć przekłute, a oto męka i śmierć Jezu Chrysta oplute.

Ja ci chcę dać łyżkę ciepłej zupy, Zamarznięty w obcej ziemi bracie,

Co się wlokłeś przez trzy długie zimy, Coś wędrował przez trzy skwarne lata Obszarami nieobeszłych pól —

I szedł, i szedł,

I bez końca ciągleś szedł, i szedł,

I na mokrej grudzie głowę kładł,

I w wagonach na bydlęta gnił,

I spleśniałe chleby w rowach jadł,

I tabakę z krowich gnojów żuł,

I z cuchnących bagien wodę pił,

I szedł, i szedł —

A wciąż ciebie żarły rude wszy I kąsały ołowiane kule,

Aż wypiła cię łaknąca śmierć.

Oj, wypiła ciebie aż do dna.

Ty, coś w spiece lipca trzykroć schnął, Aż wyschnąłeś jak ten cichy staw, Pełen mroku o słońca zachodzie,

Ja ci chcę dać łyżkę ciepłej zupy! Może ockniesz się z głuchej martwoty, Ty, coś skostniał w tyralierskim rowie, A nikt ciebie z warty nie zluzował!

41