img015 (12)

Metoda wzorca wewnętrznego

Znajomość współczynników korekcyjnych pozwala na oznaczenie składu mieszaniny metodą wzorca wewnętrznego. W metodzie tej można wyróżnić dwa przypadki:

a)    wzorcem wewnętrznym jest związek, który nie występuje w analizowanej mieszaninie.

Analiza ilościowa polega na tym, że do znanej ilości badanej próbki dodajemy znaną ilość związku nie występującego w próbce. Związek ten powinien dawać pik położony blisko piku oznaczanego składnika "i". Procentową zawartość składnika "i" obliczamy ze wzoru

G A . f .

7. wag. = —-—— 100 7.

¹ G A f

p w Ov

gdzie:    - masa dodanego wzorca,

G - masa analizowanej próbki bez wzorca,

P    , •;    .    ....

A    -    powierzchnia    pikii oznaczanego składnika,

A    -    powierzchnia    piku wzorca,

f    -    współczynnik    korekcyjny oznaczanego    składnika,

f    —    współczynnik    korekcyjny wzorca.

b)    wzorcem wewnętrznym jest związek oznaczany.

W tym przypadku wykonujemy dwa chromatogramy - pierwszy analizowanej próbki, drugi - analizowanej próbki z dodatkiem znanej ilości oznaczanej substancji. Zawartość składnika ."i" obliczamy ze wzoru

.    A . G

7. wag = -^²- 100 7.

W •

—- A (G + G ) - A. G

_w* V    p    w    t p

gdzie:    A - powierzchnia piku składnika “i" bez dodatku wzorca,

A* - powierzchnia piku składnika "i" z dodatkiem wzorca,

G - masa próby, p

6    - masa wzorca,

W

M

— - stosunek wagowy próbek: pierwotnej i próbki z doda-W*

nym wzorcem.

Stosunek W/W oznaczamy za pomocą powierzchni piku substancji "j ' występującej w mieszaninie

W

T

A

J

. G + 6 a* -£-: gdzie: A - powierzchnia piku składnika "j“ bez dodatku wzorca.

powierzchnia piku składnika "j" z dodatkiem wzorca.

39