1. Siarczek amonu |(NH4)2S] wytrąca w środowisku zasadowym biały, osad siarczku cynku, który jest rozpuszczalny w kwasach.
« 2. Amoniak |NH3 H20] powoduje wytrącenie białego osadu
wodorotlenku cynku, który jest rozpuszczalny w nadmiarze amoniaku z powstaniem kationu heksaaminacynku (w odróżnieniu od osadu Al(OH)3) i jest nierozpuszczalny w solach amonowych (w odróżnieniu od osadu Mg(OH)2).
3. Heksacyjanożelazian(II) potasu |K4[Fe(CN)6|l w roztworze obojętnym lub kwaśnym tworzy z kationami cynku tworzy biały osad hcksacyjanożelazianu(H) cynku.
1. Siarczek amonu [(NH4)2S) wytrąca w środowisku zasadowym czarny osad siarczku żelaza(lll), który jest rozpuszczalny w kwasach z jednoczesną redukcją kationu żelaza(lll) do żelaza(II).
Fe2S3 i + 4 H
2. Wodorotlenek sodu [NaOH] wytrąca brunatny, galaretowaty osad wodorotlenku żelaza(III), który jest nierozpuszczalny w nadmiarze odczynnika (w odróżnieniu od wodorotlenku glinu i cynku).
Fe3+ + 3 OH' —► Fe(OH)3i
3. Tiocyjanian amonu (rodanek amonu) [NH4CNS] powoduje zmianę zabarwienia roztworu na krwistoczerwone, pochodzące od jonów kompleksowych (zawierających od 1 do 6 jonów CNS'), np. heksatiocyjanożelazianu(III).
Fe3+ + 6 CNS* -» [Fe(CNS)6]3*
1. Węglan amonu [(NH^COj] wytrąca z roztworów obojętnych lub zasadowych biały osad rozpuszczalny w kwasach.
Ca2+ + C032‘ -a CaC03^
CaC031 + 2 H* -> Ca2+ + C021 + H20
2. Rozcieńczony kwas siarkowy(VI) wytrąca ze stężonych roztworów soli wapnia biały osad siarczanu(VI) wapnia. Próbę pozostawić na kilka minut i ponowić obserwacje.
Ca2+ + SO42* -» CaS04i
3. Szczawian amonu [(NH4)2C204] wytrąca z roztworów obojętnych lub zasadowych biały, drobnokrystaliczny osad szczawianu wapnia, który jest rozpuszczalny w kwasach.