Grupę II dzieli się na dwie podgrupy. Do grupy ILA zaliczamy kationy, których siarczki nie ulegają działaniu polisiarczku amonu. Są to kationy: ołowiu fili, rtęciflll. miedziflli. bizmutuflHI i kadmuflll. Natomiast kationy arsenufllll. antymonufllll. i cvnvflll zaliczamy do grupy IIB, jako że ich siarczki roztwarzają się w polisiarczkach.
Uwaga: zamiast prostych jonów arsenu do analizy często wydawane są jony ortoarsenianowe(V) As043~, które nie dają reakcji charakterystycznych dla jonów arsenu(III)! Z tego powodu jony arsenu wykrywa się zwykle po utlenieniu ich do ortoarsenianówfVl i analizuje na obecność tego anionu.
Jeśli kationy grupy IIA znajdują się w osobnych próbkach można celem ich wykrycia wprowadzić aniony jodkowe:
• Ołów(II): Powstaje żółty osad jodku ołowiuflll nieroztwarzalny w nadmiarze odczynnika
• Rtęć(II): Powstaje pomarańczowoczerwony osad jodku rtęci(II). który roztwarza się w nadmiarze odczynnika
• Bizmut(III): Powstaje czarny osad jodku bizmutuflHI. który roztwarza się w nadmiarze odczynnika dając roztwór pomarańczowy
• Miedź(II): Powstaje biały osad iodku miedzifll. a roztwór przyjmuje brązowe zabarwienie i charakterystyczny zapach jodu
• Kadm(II): Brak osadu; Jony kadmu(II) tworzą z siarkowodorem żółty osad siarczku kadmuflll
W przypadku gdy próbka może zawierać kation z grupy IIB działanie jonów jodkowych może być następujące:
• Antymon(III): Powstaje żółty osad iodku antymonufllll roztwarzalny w nadmiarze odczynnika
• Cyna(II): Brak osadu; Jony cyny(II) redukują chlorek rtęci(II) do rtęci(I), czemu towarzyszy wydzielanie osadu kalomelu
• Arsen(III): Po ogrzaniu powstaje czerwony osad jodku arsenufllll. jeśli jednak do analizy zostaną w zastępstwie wydane jony AsOił", to zakwaszony roztwór przyjmie brunatne zabarwienie i charakterystyczny zapach jodu - zaleca się przeprowadzenie próby na jony ortoarsenianowe(Vl: Niezależnie od tego jakie jony arsenu zostaną wydane do analizy dodatek siarkowodoru do mocno zakwszonego roztworu spowoduje wytrącenie żółtego osadu siarczków arsenu