img330 (2)

.em był już tylko kolejny wybuch śmiechu na cały regulator. Wireman : bolesnym jękiem chwycił się za brzuch.

-    Już nie mogę, muszę przestać się śmiać, ale... No nie! Narzeczo--,a Ojca Chrzestnego! Je-zuu! - I znów zaczął ryczeć.

-    Żebyś jej tylko kiedyś nie wygadał, że tak ją nazwałem - ostrzegłem.

Przestał się śmiać, ale jego uśmiech nie zniknął.

-    Nie jestem aż tak niedyskretny, muchacho. Ale powiedz mi... To przez ten kapelusz, prawda? Ona nosi taki wielki słomiany kapelusz. Zupełnie jak Marlon Brando w ogrodzie, z tym małym chłopczykiem.

Prawdę mówiąc, tak samo istotne były trampki, ale mimo to skinąłem głową i pośmialiśmy się jeszcze trochę.

-    Gdyby się tak zdarzyło, że pękniemy, kiedy będę cię przedstawiał pannie Eastlake - powiedział (i od razu sam pękł, prawdopodobnie dlatego, że wyobraził sobie tę scenę; tak to jest, gdy ma się głupawkę, jak my wtedy) - to powiemy, że przypomniało nam się, jak rozwaliłem fotel. dobra?

-    Dobra - zgodziłem się. - Ale co to miało znaczyć, że prawie zgadłem?

-    Naprawdę nie wiesz?

-    Pojęcia nie mam.

Wireman skinął dłonią w kierunku Wielkiego Korala, który wydawał się bardzo mały i bardzo odległy. A droga powrotna - bardzo długa.

-    Jak sądzisz, kto jest właścicielem twojego domu, amigol Zgoda, za wynajem płacisz pewnie agencji nieruchomości albo jakiejś innej firmie typu „urlop twoich marzeń”, ale dokąd trafi saldo z sumy, którą wypisałeś na czeku?

-    Domyślam się, że na konto panny Eastlake.

-    Zgadza się. Na konto panny Elizabeth Eastlake. W jej wieku

-    osiemdziesiąt pięć lat - można już chyba ją nazywać „starą panną”.

-    Znów parsknął, ale opanował się i potrząsnął głową. - Muszę z tym skończyć. Chociaż szczerze mówiąc, już bardzo dawno się nie śmiałem. Nie było z czego.

-    Znam to.

Spojrzał na mnie, przesuwając wzrokiem po pustym rękawie i włosach odrastających na jednej skroni w nierównych, plackowatych kępkach, po czym skinął głową. Na chwilę zapadła cisza; obaj zapatrzyliśmy się na rozległy widnokrąg i fale zatoki. Wiem, że starzy albo chorzy

135