IMG28

W myśl najprostszej definicji- opowiadanie jest tekstem s^tvl'^urQ_: przez narratora i skierowanym i*) odbiorcy w akcie opowiadania, jając to sformułowanie, dodajmy, w opowiadanie polega ®a niu dwu lub więcej wydarzeń logicznie te sobą połączonych i prze jących w czasie, scalonych przez określony podmiot. Z kolei narracja to | rodzaj dyskursywnej aktywności związanej z przedstawianiem (opowia-1 daniem) zdarzeń bądź sytuacji składających się na opowiadanie.

Nie ulega wątpliwości, że w f ilmie mamy do czynienia z historiami i że są one rezultatem aktu narracji Wraz z kinem pojawiła się świadomość, że słowo nie jest jedynym możliwym sposobem przekazywania! opowiadań, bowiem opowiadać można także za pomocą obrazów, oo więcej, opowiadanie mające postać słowną można też przełożyć na wypowiedź obrazową, nie naruszając jego podstawowej struktury. Oczywiście, opowiadać za pomocą obrazów nie jest łatwo, zwłaszcza gdy ^ się do dyspozycji wyłącznie obrazy (domagali się tego w okresie niemym niektórzy puryści), ale w istocie rzadko mieliśmy do czynienia ltM| sytuacją. Od samego początku słowo wspomagało narrację obrazową w postaci napisów konwersacyjnych bądź komentujących. Niemniej a tematy i treści specyficznie filmowe uznawano takie, które można było w pełni wyrazić wizualnie, nie uciekając się do wspomagająca fjmkrii słowa bądź muzyki.

Kolejni autorzy wypowiadający się na temat opowiadania i narnci podnosili różne aspekty związane z tą problematyką, nierzadko sygnali-żując kontrowersyjny charakter widu konceptów bądź też kłopoty z dosłowną aplikacją rozwiązań, które w literaturze są oczywiste.

Intuicyjnie doskonale wiemy, co to znaczy „opowiadać” lnie kwestionujemy tego, ii film opowiada, ale nie wszystkie aspekty są w różnym stopniu jednakowo ważne zarówno dla teoretyków, jak i odbiorców opowiadań. Gerald Prince kładzie nacisk na sam fakt opowiadania w powiązanie występujących w nim zdarzeń. Algirdas Greimas podbefb cełowościowy charakter ukierunkowania opowiadania, co nadaje w integralność i zamknięcie, natomiast Shłomith Kimmon-Kennan ebp nu je moment czasowy, podkreślając, iż następstwo wydarzeń wen* wystarczy, by uformować opowiadanie, jako że na czasowość nakłada także przyczynowość. Prince podkreśla też bardzo ważny aspekty wiadań łączący się z przekazywaną przez nie wiedzą:    .

„[Opowiadanie] nic tylko w prosty sposób odzwierciedla to, co^'■ rza; zgłębia i odkrywa to, co może się zdarzyć. Nie relacjonuj