LuhmannS08

Rosttsiat IX

Rosttsiat IX

mnt m modłę słynnej, osławionej analogii organiczne)**.

Ok

I waeyikim logika sjmindw społecznych nie mole się. tak jak system im mu no-organizmu. odnosić jednocześnie do stabilności związku przestrzennego, za-formy Również „autopojeza" uzyskuje odmienny sens. gdy zo-c systemów organicznych do społecznych; nie zabezpiecza w nich Cyda. lecz zdolność działania do dokonywania nawiązań. Ale jak należy dokładnie wyobrażać?

zakładają stosunek między strukturą a elementem (zdarze-autoreformcyiną. Struktury i zdarzenia nie mogą być w tym • osobno nie może być tak, że każdy jest testowany sam dla siebie ar względu na mneczność lub nk ąirunimfi' Wyklucza to teorie twierdzące, że ist-skją sprzeczności struktu ralnc” w sensie struktur, które istnieją względnie niezmiennie i zawierają sprzeczność, której niejako nadają trwałość i efektywność. Sprzeczności trukmrahte umieją ty*«> dla obserwatora systemu (włączając samoobserwację systemu). ponieś—t tylko obserwatorzy mogą wprowadzać rozróżnienia i stwierdzać sprzu-tmiiii z pomocą rozrozmen. Dla obserwatora sprzeczność jest aktualna jako ■«■**■■* utimrgn systemu. Bez takiej aktualizacji sprzeczność w systemach sensu a*r jest rzeczywista, nie ma znaczenia, a tym bardziej funkcji alarmującej.

Pfrdftbi*e wykluczyć trzeba pogląd, że ufa™™* grzeczne nie są możliwe, że świat (jdw logicznie bez lawratizó urząd mor nworzeme) ich nie dopuszcza. Wręcz przeciw-nfte. Sprzeczności są minie możliwe tylko jako zdarzenia, wszak w systemach uczaso-WMmycb nśr istnacyą żadne inne podstawy rzeczywistości niż zdarzenia wytworzone sranym systemie”. Formułując to nieco nonszalancko, można powiedzieć, że ponieważ zdarzenia tak czy inaczej znowu znikną, te i tak przeminą już w chwili, gdy powstają to nie ma znaczeniu, że przybierają formę sprzeczności; i tak są przeznaczone do sa-moznfeszcuenfta i przecież właśnie na tym polega ich wkład do autoreprodukcji systemu.

DzżfAd wykluczeniu obu wymienionych teorii: teorii czysto strukturalnej sprzeczności oraz teorii niemożliwości zdarzeń sprzecznych, jasny staje się sens i cel tezy, te jest wyrażeniem autorefcrrncjŁ Sprzeczności dochodzą do skutku tylko żddnin struktury i zdarzenia. Zakładają strukturalne zapośredniczenłc jedynie za aprawą okrężnej drogi, jaką ich sens przemierza nn co jest wstrukturyzowane, zdarzenia mogą same sobie przeczyć.

untbnry nie byłaby możliwa ani kontradyktoryjna ani paradolrsalność. ani też komunikacja zamiaru połączona co do tegoż zamiaru. Wszystkie formy sprzecznej i do tego wy eh¹ ks Jot ii iwtny sens, a wybór ten orientuje się

widać wyraźnie, jak sprzeczność wypełnia właściwie swoją funkcję

_ pno na chwilę całościowe roszczenie systemu, by byt

kamenę daśsnoidf Przez chwilę odtwarza «ię więc nleokreślo-jau mośkwr". jednocześnie jednak sprzeczność posiada formę

wystarczający do tego, by mimo wszystko gwarantować jeszcze zddneŁł dtdmnyn—w m więzań przez komunikacyjne procesy sensu. Reprodukcja systemu Jest tylko przekkrow-na na inne tory”. Formy sensu Jawią się Jako niespójne i to wszczyna alarm. jednak aulopojeza systemu nie zostaje przerwana. Toczy się dalej. Zasługą Heglowskiej koncepcji „dialektyki” Jest sformułowanie tego spostrzeżenia po raz pierwszy.

Sprzeczność sygnalizuje zatem - i to jest je) funkcja - że kontakt mógłby zostać zerwany. System społeczny mógłby ustać. Po działaniu nie nastąpiłoby wtedy kolejne działanie. Jednak sam sygnał wyrażony jest w trybie Życzeniowym, a dla całego syste-mu społeczeństwa nawet w nierealności. Sam sygnał jedynie ostrzega, jedynie rozbłyska. jest tylko zdarzeniem - i skłania do działania, które się do niego odniesie.

Aby nieco doprecyzować nietypowe i wysoce abstrakcyjne pojęcie yołconydt mechanizmów odpornościowych, ograniczymy sen podrozdział do rozwattń wad spo-łecznym systemem społeczeństwa. Zajmiemy się więc jedynie wycinkiem całego obszaru immunologii społeczej. Teza, którą chcemy tu postawić, mówi. te system prawa stanowi system immunologiczny systemu społeczeństwa. Nie oznacza ux te nudna dostatecznie zrozumieć prawo wyłącznie w oparciu o lę jego funkcję. Wytwma ono takie pewność odnośnie oczywistych oczekiwań zachowali Jednak ta funkcja genera-lizacji oczekiwań w obliczu ryzykownych oczekiwań zachowań wydaje się być związana z immunologicznym systemem społeczeństwa. Pewność osiągana dzięki prawu (dotycząca nie tyle stanów faktycznie osiągalnych, co własnego nrirkiwnia) opiera się właśnie na tym. że komunikowanie własnych oczekiwań funkcjonuje joacn nawet w przypadku sprzeczności chociaż w sposób przeciwny normalnej komunikacji i z odmiennymi wartościami nawiązań.

Ten związek między prawem a systemem immunologicznym widać wyraźniej, Jeśli wziąć pod uwagę, że prawo kształtuje się ze względu na mottiwe konflikty. Perspektywa konfliktowa selekcjonuje z masowo tworzonych codiieaiydi ocackhnń te, kadm mogą okazać się trwale w przypadku konfliktu. Ta ipodaewta trwałość byaraooa jest z normatywnośdą oczekiwań i poddawana schematowi prawa i koku pu« a więc włączana jest do całościowego uniwenum. w którym istnkfe tylko (§M uu» jemnie wykluczające się wartości Na podstawie lego arhr—mgmi rataia—r i aoty-cypowane mogą być doświadenenia konfliktu przybierająca przez la fata* w któiej do konfliktów dochodzi już tylko w wyjątkowych przypadkach oapaaomśeuamlKśk nawet jeśli kształtują się zupełnie nieprawdopodobna* porządki prawne kształtowały się zgodnie i tą perspektywą popom i

^H Imi to takSa powńd. dla ktOnfo MaiowM jwl dobni* rapraMnund koncepcji autopojety rosóiBhJą .amroWl p, 23. .OrjaniuUon" Jest fonną reprodukryjn*) JcdnoSa lynamc Jwt byłaby aniBCMoicm lyawma Nskty od Ufo odtesolaC hnar railn tau. tneitdnir konaliiuJace raprodukcjf do okntlaocj typlks Dli taaowJaliiiipiUaaiJi —np njajraaa tif<|»wk*a»M»o» >—■oW> kb baidiki ■bmakndaw    |M