Masaż0004

m

-sfe Możliwości terapeutyczne w obrzęŁulimfa tycznym (OL)

QL, pojmowany jako zastoinowa niewydolność chłonna, jest schorzeniem nieuleczalnym, podobnie jak choroba iiadciaiiciuowa,.cukrzyca i wiele innych. Pomimo tego^ tak jak w innych chorobaclt, inożna zmniejszyć a hbWf'usuiiĄć,'jej objaw,czyli widoczny obrzęk.

Wiodącą rolę w leczeniu obrzęku odgrywa kompleksowa fizjoterapia (poświęcony jej będzie odrębny

wykład).

W izolowanej zasloinowej niewydolności limfalycznej leczenie farmakologiczne pełni jolę pomocniczą w stosunku do fizjoterapii. Stosowane są tutaj benzopirony: pochodne kumaryny i flawonoidy a także niesteroidowc i steroidowe leki przeciwzapalne oraz antybiotyki. Leki działające antagonistycznie w stosunku do witaminy K poprawiają krążenie chlonki przez aktywację makrofagów i tym samym optymalizację gradientu stężeń onkolycznych, poprawę kurczliwości naczyń i zwiększenie lonusu kapilarnego. Długotrwale dawkowanie tych leków wymaga jednak ścisłej kontroli wskaźnika prolroinbiny. Flawonoidy (np. Detralex), o zbliżonym mechaniźmie działania limfotropowego są znacznie bezpieczniejsze i obciążone niewielkim ryzykiem działań niepożądanych przy dłuższym stosowaniu. W obrzękach z towarzyszącymi objawami zapalenia tkanki podskórnej stosowane są antybiotyki z grupy penicylin lub cefalosporyn oraz niesteroidowe leki przeciwzapalne przez kilka tygodni. W nawrotach zakażenia skuteczne jest przedłużone do kilku miesięcy podawanie pepicylin parcnteralnic (np. Debecylina 1,2 tnln. j.tn. domięśniowo co 3 tygodnie). Diuretyki, leki najpowszechniej stosowane w obrzękach o różnej etiologii, w zasloinowej niewydolności chłonnej mają ograniczone znaczenie. W niewielkim stopniu mogą one wpływać na obniżenie produkcji chlonki poprzez zmniejszenie objętości krwi krążącej i zarazem filtracji kapilarnej.

Lecząc OL, należy zawsze pamiętać, że wiele schorzeń internistycznych, nieprawidłowo leczonych utrudnia a często uniemożliwia uzyskanie pożądanego efektu terapeutycznego, stąd też konieczna jest Współpraca rehabilitanta z doświadczbnymmternistąrlimFologicm:

Postępowanie chirurgiczne wykorzystuje się~ w leczeniu OL . sporadycznie. Stosuje się różnorodne zabiegi, począwszy od amputacji W skrajnie zaawarisóWanyCli postaciach klinicznych, poprzez coraz rzadziej wykonywane lipofascektomie, aż do mniej traumatyzujących ntikrochintrgicznych zespoleń iimfatyczno-żylitych i liposukcji. Wszystkie zabiegi inwazyjne zarezerwowane są do obrzęków niepoddających się leczeniu zachowawczemu (obrzęk twardy, nicplastyczny). Do uzyskania dobrego efektu klinicznego chorzy po zabiegach chirurgicznych wymagają później stosowania systematycznej fizjoterapii.

NOTATKI:

O7005 Hosptęjum iw. Łazarza w Krakowłt