Organizacja&

wozowego jednego środka transportowego. Czas / peinego cyklu przew₀ zowego można wyznaczyć według wzoru

2/    ru!

t = t, + — + t„ [h]

gdzie:

1 — czas potrzebny na załadowanie, h,

/    — odległość przewozowa, km,

v_Sr — średnia prędkość środka transportu, km/h,

t_w — czas potrzebny na wyładowanie środka transportu, h.

Na wykresie pokazano przykładowo siedem pełnych cykli przewozowych W chwili podstawienia ósmego środka transportu do załadowania, pierwszy środek transportu, po odbyciu pełnego cyklu przewozowego, ponownie znajduje się w miejscu ładowania. Od tego momentu cykl przewozowy wszystkich środków transportowych odwożących urobek powtarza się.

W praktyce czas jazdy środków transportowych jest zależny od stanu technicznego pojazdów, warunków drogowych itp. Dlatego obliczoną (teoretyczną) liczbę pojazdów powiększa się o 10-s-20%. Im większa jest odległość przewozowa, tym więcej powinno być środków transportowych.

Przy projektowaniu transportu poziomego należy uwzględnić następujące czynniki:

•    rodzaj i ilość materiałów do przewozu w ciągu doby,

| trasy komunikacyjne, którymi będzie się odbywał transport,

I warunki drogowe, a w szczególności dojazdy do punktów załadunkowo-wyła-dunkowych, które przeważnie ograniczają nośność zastosowanego środka transportowego,

| odległość przewozową dla każdego rodzaju materiału,

•    wybór, dla każdego rodzaju materiału lub wyrobu, odpowiedniego środka transportowego i właściwej technologii transportu,

•    miejsce i metodę załadunkowo-wyładunkową,

•    liczbę środków transportowych i czasu ich pracy.

O wyborze środka transportowego decydują przeważnie względy techniczne i ekonomiczne. Właściwy dobór środka transportowego, umożliwiający racjonalne wykorzystanie jego ładowności i przebiegu, wpływa na efektywność użytkowania pojazdu. Najczęściej jednak na wybór ma wpływ koszt przewozu ładunku.

Ikansport wewnętrzny polega na dostarczaniu materiałów i wyrobów budowlanych ze składów i magazynów lub wytwórni pomocniczych znajdujących się na placu budowy, do miejsc wbudowania.

Najczęściej transport wewnętrzny jest realizowany za pomocą:

•    wyciągu budowlanego szybowego lub słupowego (rys. 5-6),

•    żurawia wieżowego na szynach lub na podwoziu kołowym (rys. 5-7),

•    przenośnika taśmowego (rys. 5-8),

| taczek jednokołowych lub dwukołowych, tzw. japonek.

1	8
s	/	m
1---- 1		*v
1	i
^1—	r

Rys. 5-6. Tradycyjna konstrukcja wyciągu jednoshipowego o udźwigu do 0,51

Transport wewnętrzny można ograniczyć przez takie zsynchronizowanie transportu zewnętrznego z wykonawstwem budowlanym, aby jak największa ilość materiałów i wyrobów budowlanych była dostarczana bezpośrednio pod wznoszony obiekt, od razu na miejsce wbudowania. Ten sposób organizacji jest najczęściej stosowany tam, gdzie jest ograniczona powierzchnia placu budowy, np. przy wznoszeniu budynku „plombowego” w ruchliwej części miasta. Unikanie wielokrotnego przeładunku i składowania materiałów i elementów na placu budowy świadczy o dobrej organizacji pracy i jest ekonomiczne.