P1060494

wydaje aę tyn bardurj wątpliwy” ■*. Otóż sądzimy łaowoj: Kędzie-nwrwy pmatml Kujawy » ywKaA dzielnicy pyncypockiej, która doń należała. a pnrfcamł J» gmowi Lenkowi dopiero zapisem testamentowym w 1173 r„ kwMbonowanym następnie przez Mieszka III. ko po wygnaniu tegoż z Krakowa zatwierdzonym przez Kazimierza w 1177*. Dopiero po śmierci Kazimierza w 1194 r. Mieszko Ul o tyle dopiął swego, te przejściowo sawtaszc/vł Kujawy W r. 1149 nastąpił tedy rozbiór piyncypacklej dzielnicy, Jak trafnie zauważył T. Wojciechowski, a ostatnio S. Zajączkowskico było — naloty dodać — spowodowane nit braterską miłością Bolesława, ale okolicznościami procesu decentralizacji politycznej wskutok obawy ju« niorów i rywratwa przed przewagą pryncepsa. Bolesław i Mieszko niewiele różnili śaę między sobą wiekiem “ i ich niewątpliwe dzielnice,

■"Spora op. cii, & Mb—101. Autor domyśla się, te tnlod«ł bracia uważali Sj m pokrływdłeeytb I wymogli na nowym pryncepsie powiększenie swych U 41). Kadłubek nic wio o ich krzywdzie, mówi o wspaniałomyślności Kh brsu. Zagadnienie rozbioru dzielnicy pryncypackir) wymaga rozpatrzenia w lanej ptaszczyżnla, co też czynimy w tekście.

■•Kadłubek IV. cap. • (a 3f7): Leetconi autom provlncMu, palono relic-im Wtamento oonOrmal- Poprzednio Kadłubek Ul, cap. 30 (*. 375). doniósł • toetommcle KądztorttWego; .Lostco, fUha meua Masoviao aimul et C.uiavl«o imkm m Mlldiua bom rato! ...". Podkreślone stale) na przyszłość Jedności dzle-OHM HMŚMl ża Łaszkowi przysługiwał da obu jego ca-ć nie ten sam tytuł

aiKadłubek IV, cap 9 to- — Mieszko III proponuje Betoałe I Je) mra    i KcnraOowi: Kon modo Cracamm a wabłs perpttuo heredi-

bsóm jnladcę ct canto md etiam CMstSma retżłuo prortaciam. Oc-cgMUl (da Kłam Mai Has, aaaaarto ad aa tninimr pertinem. Zgodnie s Mi tmBaamftewym Kędzknawtgo zatwierdzonym przez Kazimierza Kują-wy mały otacnte należeć do śdślejizej muzy spadkowej po Kazimierzu, nleza-le(n*J od posiadania Krakowa. Mieszko wyodrębnia z tai masy Kujawy I czyni Je pnadnuotom prabargów. Wskamje to. le w rotumtoniu Mleazka Kazimierzowi-um pnydugtwał do Kujaw Inny tytuł prawny nil do nie kwestionowanego przez | (Mieszka) Mazowsza. O władaniu Mieszku III I ayna Jego na Kujawach ŚMaśny zapite drapMite OHO-lOTn. BK Ma*, . III bu «>

■T. teJilMklwskl ***» Umrnpemi, a. kił; Za Jącikowakl. op. Id. a łłi Zab wyae] przypas Ba

■ lal ser. Gantoapsa Haaia, a, Ud. tlibl OMpdełycaitoi rok 1IZ5 |aka dato    1 BMadawa. • urodzenie Mieszka pnyjmowal w r. UU „lub co naj-

polaki” | jg Ml-lŚlł. Akceptował to daty Maieczyńskl, Bołnłaui Krzp-wotuzy. g Ml; przasuwał Ja »stocz O. Labuda. Un.pełnienia do peneałopB Ptoisów, W aasapólaeżrl U**wk. SebMka U im*. a. M> K. Jasiński. ttidLIOMUlHiramiktoBta dadawłd Pite św Mątem I. W. ocla w IBS. I ■ aMd dsaą asadrada Msdaes Kgśitin .ią igB (lab praad nim Jat H gmMkai aa i llB te ®*>taalawa Wysockiego na i. !UT>. W każdym razie (ózni-

Mazowsze i Poznań, przedstawiały wielkości zblltcme pod względem zaludnienia, chodak pod względem obszaru dzielnica atamago brata była wyraźnie większa I tym samym miała większe szanse osadnicze totek zasada zgodności między hierarchią włoku a hierarchią npaaasa Wa. o de była przyjęta (co Jot wysoce prawdopodobne), rat wymagała wprowadzenia korektory w postaci dodatkowego przydzielenia Boła słasrowi Kujaw w r. 1138. Zmieniła się sytuacja w r. 1144. gdy rayrim-niu przez Mieszka Gniezna i Kalisza dolo mu wyratną przewagę nad Mazowszem. Tak względy natury ogólnej przemawiają za wtąaankm Kujnw do dzielnicy pryncypacklc) w r. 1138, a Jedyną przeszkodę w przyjęciu tej konkluzji stanowi milczenie epitafium Władysława II o Kujawach. Pytanie tylko, ozy to nit Jest milczenie pozorne, bomom Sieradz, ośrodek łęczyckiej części Polaki środkowej, mógł reprezentować również Jej część kujawską. Mimo przeciwnej opinii J. Sporu, który na podstawie mli?jutowych nazw patranimicznych *“ ustala odrębność plemienną obszarów Kujaw 1 ziemi łęczyckiej, nie sądzę, ażeby rozmieszczenie tych nazw przeczyło Jedności wielkoplemiennej, ze swej natury złożonaJ, owych obszarów *. Wydaje się więc rzeczą możliwą, żo Władysław II przywrócił Jedność administracyjną Polaki środkowej wynikającą za wspólnego suhstratu plemiennego*. Ale dowód przy-

u wirku nić hjb nśżs I ojćtoc pcasuri ich jato ąiatąa aa rtmri de sprawowania rządów, tera w r. 11* wjsżępaję obaj jato Kgaaatoi Cytej pry-psa 249) w prsedwtońttwśe de młodszego wtdoaałe o Mn łat Ittete.

"• Z. Spor*, op. cit_ uwzględnia w swej pracy naruj mkjtete pMNbfcda ne Jako źródło do retonMriteJI —dnktwa ptomkuncgo, mu (radne nśe tezy-klasnąć. Mtoażety. ule wyjaśnia, aa JaktoJ podstawia umaję nWnikiH ty* nazw w powyższej fuokrji De kwutfl nazw (ttsstaKafcl wrócę w seetaym

■stykało.

" Zwarto w zasadzie grupy osadnicze otocaono puimaml pustkowi lUMWlły małe plemiona, otaczały się toż osWkaml czy przesiekami, iotol wewnątrz granic wielkiego plemienia mogły prjebtogać pasma pustkowi l odpowiadającej Im nomenklatury geograficznej: trzeba takie Uczyć sto z islnlMitna plemion wielo-ogniskowych pod wzglądem oeadnlczym. toj pracy t », «, IM. W«ystki«< zlówne dzielnice polskie w. XIII uformowały Mą na ntotowte >1—ram psasm M znamienna tendencja de ulnymaate jedności psUlycnJ WM bitewni »■ go wyrwsswi było zwtanca księstwo tojanki linrrkk Kaztobrsa Krarade-wtea, a po lego śmierci aUgyaaanto toga księstwa w potodsnln |sge ęsśu Me można lekceważyć łych wskaaówek.

■i W poprzednich tomach loj pracy włączałem Kallis do rapólnąj nura (włel-kolplemlenne) s Ląctycą, 11 i. III n: l (, i M I przypis M i 5 i 133. obecni, petwtsrdsa 8pors. te dU a. I* m JiśssS ul Kalte odwpasotete od Sieradza pasmem puMkowt Już w w. X Jak ii uśitiss samal nitsrraoy ed Polski środkowej i praytącaray de jnaMT towOażsdskto* Mn I uą za prsynalaśnośclą Kalisza do Patoki środkowej jwaue w ptorwasej połowie

142