P2050844

Wiadomości ogólne o gruntach budowlanych

28

Wiatry powodują również ruch suchych, nie pokrytych pokrowcem roślinnym piaiU

mm

ków, tworząc wydmy. Przesuwając się po terenach podmokłych wydmy mogą pd

woli zanikać, gdyż drobne piaski zwilżone kapilarnie nie podlegają ruchowi i pd 0r\ zostają na miejscu, przykrywając często torfowiska. Wydmy o wysokości 10 4-50 J powodowały obciążenie podłoża 1504-750 kPa (1,54-7,5 kG/cm²).    j    ^

Grunty zastoiskowe i organiczne. Powierzchnia terenu ulega stałym przemiano* jr,    £

wskutek erozyjnej działalności wiatrów oraz zmywania przez wody opadowe. Jedno! d* cześnie występuje akumulacja osadów w bezodpływowych zagłębieniach terenoi f wych lub na tarasach rzecznych, gdzie osadzają się mineralne cząstki gruntową tworząc muły jeziorne lub tzw. mady rzeczne. Bardzo często obok cząstek minerał! ^! nych osadzają się w znacznej ilości cząstki humusowe ( > 5%), powstają utwoij i organiczne, tzw. namuły.

Bezodpływowe zbiorniki wodne (np. polodowcowe) oraz stare łożyska rzek częsttf 1 zarastają i zamieniają się w torfowiska. Miąższość warstw torfu i namułów na tara| |

«ąch zalewowych nie jest duża i nie przekracza 44-5 m. W jeziorach polodowcowyJll torfy mogą zalegać warstwą kilkunastometrową. Torfy i namuły, powyżej którycls 1 przechodziły wydmy, stanowią znacznie lepsze podłoże od świeżych, nie skonsofijjl dowanych utworów organicznych.

Gleba. Odłożone grunty podlegają dalszym przemianom. Szczególnie duże zmiany A zaszły i zachodzą w gruntach zalegających na powierzchni Ziemi, powodując pow-| J stawanie gleby. Gleba stanowi górną 14-2 m grubą warstwę, która daje roślinności M pożywienie.

Badając grunty w terenie, można z łatwością dostrzec, że górne warstwy gruntóW p,^ wy^jani pozio

"w różnych oddalonych od siebie odkrywkach odznaczają się pewną prawidłowości! _{w s{a}j_e przewilgoeo

uwarstwienia pod względem barwy i uziamienia; u góry widzimy najczęściej pasmJ ziej_0Ij_[aWą njebiesł

ciemnej ziemi, którą nazywamy ziemią urodzajną; pod nią często spotykamy warjjsi,^ ^    •

stwę jasnego, lecz bezbarwnego gruntu, przeważnie drobnopiaszczystego; głębietfpog- ,.

zaś leży grunt o wyraźnym i bardziej jaskrawym zabarwieniu. Te trzy, często i ^w^'L'oin

cej, charakterystyczne warstwy powstały z niżej leżącego jednorodnego gruntu, L„■, , ^y ,

który nazywamy gruntem glebotwórczym.

■    Zielonkawa i nieb:

buntów.

Proces powstawania warstw glebowych jest następujący. Po odłożeniu się gruntuj (W

obrażeniu chemicznemu i powoli staje się dostępfny dla rozwoju roślin, które wzbo-$L .

i * miejscach nisko

tworzą się w jego górnej warstwie siedliska bakterii, grunt podlega dalszemu deJL*..^{U DaS} •*^eS*^:r0Wr t . .    BL ,______„    ________♦____.. 14°! oamuł organ

gacają ziemię w składniki organiczne. W wyniku tych przemian tworzy się, dotądfe jeszcze nie określony, nowy związek mineralno-organiczny, tzw. humus (próchnicaJ lJ^^^⁶¹¹¹ k W miarę wzrostu zawartości próchnicy górna warstwa gruntu staje się bardziej ciem-i^_hJ®^,0Wej części na, powstaje więc tzw. ppziom próchniczńy.    j |||| $eby wytwór

Jednocześnie z powstawaniem poziomu próchnicznego wody opadowe wymywam^^stępująca w z niżej leżącej warstwy rozpuszczalne sole i drobne cząstki gruntu, przede wszyst-jhj^ 20% j więcej kim zaś cząstki koloidalne. Ponieważ cząstki koloidalne i sole są barwne, warstwajw&iibość warstw gruntu bez tych cząstek staje się bezbarwna i tworzy tzw. poziom wymywania.    ³ⁿia i wmyw_an

'wzbogaca się w koloidy i staje się często jaskrawo zabarwiony. Grunt tego poziomu.!^ w_ęg.

Trzeci od góry, tzw. poziom wmywania, zatrzymuje wymywane w głąb cząsteczki, iw mi deszczowy •

____i____/.n    n>    < ołoia cia a^actn ioclrraw/n 7dKcrwinnu Omni    DOziomU. Ifijj I Wpoi-__