P5020270

na dziś, aiści nie heroicz-jpne nie nek dla >ku 1905 alcie jenie drani historii swój yobrażni krytyka % a któ-tc gdyby ury poi-

a scenie LEJT-a rrtcu^l/ tozdro«z-— ejyzal-

jyiiaiSrsKLi i ego joemon^

nie chcąc? - dopomóc pancernikowi, ostrzec

jego załogi. EEJTN ANT SZMIDT:    Nic mam

^toiatła, żeby mu rozjarzyć - nic mon sił,

aby Cro toydobyć; W' I1L.3HL EIL.1ME TON:    Ckeia-

żeby utonął ten Miłujący:    EEJTTNANT

SZMIDT; CJ^cialem. sj?rau?ćl2ń*5 słoma Parnia,

Miłość niydy nie umiera - choć słońca

^yas?M|/... W IŁff £7L« Af TON:    Tu leci pancer-

wik - rozbije się na tej rafie! EE-JTN ANT

&Z2MIDT:    W oła na szra bytoa nieoceniona -

2: o a sitem płomień. (Widać to -mroku /crtoa to 2/ re/iektor ICniazia .Z^cztioTzz/ciTzez .1 A/ ?zszrf się rozbić o tę raf*?. Jakiej: imi<? jej? W/D//£7£.AI TON:    Niewiadome. Z—EJTNANT SZJVIIE>Tz

Widzę to tej skale rnipające śu>iatlo - Co Jest

Tnalzł Bóp Dalajlama - Jakie Jest i-mie jeoo?

WTDMEDll* TON:    Sumienie ²⁵>.

^Jak na egzaminowanie szatana z katechiz-^mu» wynik jest wcale nierfy. To on ostrzega. ^co grozi pancernikowi; i on stawia kwestię sumienia wyżej niż kwestię Miłości, którą Szmidt pragnie ni oj ako zweryfi kować, kryjąc

--— — *    onzji rvtafnmł »