P5281048

24

t.

(likowi, M Guiry, J. Wintowi i In ) Podobny typ budań prowadziła W, D* browika w Poridni Bibliotecznej, zajmując się analizą Hanu i jakości kuęgo> zbiorów' bthlioiec/nych w aspekcie ich dostosowania do zainteresowań I priy. sposobienia czytelniczego ludności, wykorzystywaniem księgozbiorów w śro* dowiskach wiejskich oraz oceną produkcji wydawniczej z punktu widzenia jej przydatności dla bibliotek publicznych ^w. Jednocześnie zaczęły ukazywać się publikacje o charakterze podręcznikowym, ktdre omawiały formy i metody pracy z czytelnikiem *

Literatui j podręcznikowa (łowną uwagę zwracała na wychowawczą funkcję biblioteki realizowaną przez dobór odpowiedniej książki, osobowoit bi-Nuteks/j oraz samą bibliotekę. tj jej organizację, atmosferę, wystrój itp Głównymi teoretykami pedagogiki bibliotecznej byli J. Stemler (Pnklyczna pedagogika bibltoteczaa, 1938). a także L Bykowski (Zakm i zadania pedagogik bibliotecznej. 1938). Tę nową dyscyplinę łączył Bykowski z bibliosocjolofią oraz dowodził, że jest ooa ogniwem spajającym całą organizację biblioteki oświatowej Pedagogiczny punkt widzenia towarzyszył pracom badawczym poświęconym przede wszystkim czytelnikowi młodocianemu i o mniejszym stopniu wykształcenia.

Obok tych nowych pól zainteresowań - prowadzone badania obejmowały także problematykę tradycyjną: rękopisoznawstwo. drukarstwo, papiernictwo, bibliogruftę, księgarstwo, tj. wszystkie odgałęzienia nauki o książce- Wyniki tych badań w dużym stopniu wpływały na poziom usług świadczonych przez biblioteki, na stopień opracowywania zbiorów i informację o ich zawartości. Nie wchodzą one jednak bezpośrednio w obręb nauki o bibliotece, są więc tutaj z konieczności pominięte. Z lego obszernego kompleksu tradycyjnych pól badawczych pracowników bibliotecznych uwzględnić należy historię bibliotek, uznawaną dotąd za podstawowy trzon naukowego bibliotekoznawstwa. Nie doszło do planowanej syntezy dziejów polskich książnic, ukazały się natomiast wydawnictwa zbiorowe poświęcone bibliotekom lwowskim, wileńskim, wielkopolskim i pomorskim oraz kilka monografii dotyczących pojedynczych ł»-bllotek ^M. Wyszło drukiem takie wiele pomniejszych opracowań poświęconych wybranym zagadnieniom z historii bibliotek, głównie M. todyńskiego. Rozprawy Łodyńskiego. jak i innych badaczy, miały często m.m. służyć pomocą

•W. Dąbrowska, AW/«uil/A/wfrrjaiiWar&wibftoKota/■ gMcttiorę PoUbch, „Karnik Biblioteki Narodowej 1975. R. II. i 215-245.

•MpJ. Zareaba-Gunńtka. JokpoglfbmtzguntrrmwmnezyttUtteu hfZrok&Huh Waruawa 1934. Fonty    ■ hibh&irtath dptrifryri. peaca zbiorowa. War

szawa 1939. A. L a 11 • w i c k a. Pmo wytkoumnto i pnpojoodowo w fcbhoftrf dlitcifctj. Waruawa 19)51 u

- PiMicznt bihlioub Iwwshe. Zoni abwyhr pod rad. L Bcrnickicgą Lwów 1924; BihluMfb mittiiflilif ipomonht. praca abrórawt pod rad. i Wiarciyńlklw go. Biznad 1929, BMioitki wilthkie, praca zbiorowa podred. A Lyiako wikiagn. Wilno 1932