PA120993

Rozdział 2

Struktura stylistyczna

W rozdziale tym musimy postarać się o odpowiedź na następujące pytania; 1. Jaki jest status językowy struktury stylistycznej i 2. Co stanowi jej składniki. Z góry pragnę wyjaśnić, że w swojej koncepcji stylu językowego zachowuję pojęcie struktury, odcinając sie jednak od większości założeń strukturalizmu.

Poruszany tutaj temat stanowi o istocie współczesnej stylistyki językoznawczej. Wystarczy wspomnieć o dwu globalnych ujęciach stylu: M. R. Mayenowej¹ i E. Stankiewicza². (Autorzy Stylistyki polskiej, H. Kurkowska i S. Skorupka, w miejsce terminu struktura używają określenia system, pisząc, że „każdy środek językowy w dziele literackim stanowi element dwu systemów: języka ogólnonarodowego i arty-styczno-językowego systemu utworu”³).

Tak więc Mayenowa, definiując styl, zastanawia się nad tym, która z koncepcji stylistycznych może ją interesować z punktu widzenia se-miotycznej teorii form literackich⁴.

Twierdzi, że styl to „zjawisko powtarzalne, stanowiące indeksalny znak określonych wartości, charakteryzujących grupę ludzi" - w tym miejscu uczona ta ujmuje przedmiot badania z punktu widzenia semiotyki i, jak się wydaje, socjologii. Nieco dalej jednak pisze, że „charąkte-

I M. R. Mayenowa, Poetyka teoretyczna. Zagadnienia języka, wyd. 2, uzupel-g§M i poprawione, Wrocław 1979.

I B. Stankiewicz, Poetyka i sztuka słowa. red. R. Nycz. W. Wólecki, Kraków 1996.

* H. Kurkowska, S. Skorupka, Stylistyka polska. Zarys, Warszawa 1959, a. 12.

^_cii_-    _