Panorama26

VIII. ZAAWANSOWANE FORMY DOSKONALENIA WALKI WRĘCZ

I. Ćwiczenia w formie walki zadaniowej z udziałem dwóch i więcej ćwiuqcych

Ćwiezenio w lej formie wykonuje sio po oponowaniu, w stopniu co najmniej dobrym, wszystkich występujących w nich elementów. Oznacza to umiejętność wykonania poprawnej obrony i kontrotoku po otoku współćwiczącego przeprowadzonym z elementem zaskoczenia, z różnego kierunku i dystansu Czos trwonią ćwiczenie, jego intensywność i częstotliwość .otoków", o także ich siło i szybkość, zależą od poziomu ćwiczących oraz od celów szkoleniowych. Ćwiczenie wykonywane w wolnym tempie, z małą intensywnością i częstotliwością .otoków" doskonalić będzie oddzielnie zoworte w nim elementy: ciosy, kopnięcia, obronę. Dłuższy czos trwania ćwiczenia i większo intensywność, o co zo tym idzie, postępujące zmęczenie ćwiczącego doskonalą automatyzację ruchów i reokcji no otok.

W każdym momencie, gdy ćwiczący przestoje wykonywoć kopnięcia i uderzenia w tarczę z zodoną silą i szybkością, oroz nie jest w stanie efektywnie i we wfościwym tempie przeprowadzić obrony, nałoży dokonywoć zmiany ćwiczących lub przerywać ćwiczenie i kontynuować je w wolniejszym tempie, oż do opanowania.

1.1, Doskonalenie obrony w watce. Ćwiczenie w trójkach z wykorzystaniem tarczy (fot. a-c):

Celem ćwiczącego jest zodonie jak najwięcej uderzeń i kopnięć w tarczę. Z tym, że no jego „drodze* do tarczy znajduje się trzeci ćwiczący, który chwytami i obchwytomi (zabronione jest uderzanie ■ kopanie) błoni do nici dostępu- Ćwiczący musi się od mego uwolnić i nalychmiasl alokować tarczę, co test nadrzędnym celem ćwiczonio.

W początkowej lotmie ćwiczenia możno, zomiost elementu wołki zapaśniczej wprowadzić ustolony sposób .bronienia* dostępu do tarczy, np. pop rzez obchwyl w poste (lot. e).

I»7

poottfatiiz mmmm po ntootum my»«

1.2. Doskonalenie obrony w walce. Ćwiczenie w trójkoch z wykorzystaniem torczy (fot, a-i):

Ćwiczący uderzo lub kopie (bądź wykonuje kombinacie ciosów i kopnięć) w tarczę. Trzeci w dowolnym momencie alokuję go obchwylem lub duszeniem - ten wykonuje obronę z kontratakiem i kontynuuje ćwiczenie no tarczy

.Atak* może być wykonywany także w innej łorrmc. np kopnięciom, udotzonicm lub z użyciem niebezpiecznego norzędzio. No ncjwyZszym poziomie moZe obejmować wszystkie te elementy - o jego wyborze decyduje instruktor.

1.3. Doskonalenie obrony w walce. Ćwiczenie w trójkoch z otokiem bez broni jfot. o-n ze str. 169):

Dwóch ćwiczących toczy watkę według rosod uslolonych przez instruktora. Walka może być prowadzona w rękawicach lub bez, może przybietoć lormę spamngy bądź walki zadaniowej, w której doskonalone są ściśle sptecyzowano techniki bądZ ich kombinacjo Trzeci ćwiczący w dowolnym momencie otokuje jednego z wolczących w ustolony sposób, np. duszeniem pod pachą. Atok moZe przybietoć formę od ściśle okteślonej, potedynczej techniki (lotwo foimo ćwiezenio) do tednet z grupy technik (np. duszenie, ciosy) lub dowolną formę otoku (najnudniejsza formo ćwiczenia). Atakowanym moZe być tylko jeden z toczących walkę (ze zmianą) bądź może o tym decydować wykonujący otok formo dlo zoowonsownnych.

tu

l«

Mufami mmmm po próg nutu wwi i

1.4. Doskonalenie obrony w walce. Ćwiczenie w trójkach z atakiem niebezpiecznym narzędziem (fot. o-k).

Ćwiczenie 10 przebego lak, jok poprzednie, nie otok jest wykonywony z użyciem olropy niebezpiecznego narzędzia: nozo, patki, o nawet broni polnej W najłatwiejszej formie ćwiczenia otok jest pojedynczy i ściśle sprecyzowany - moZe to być pojedynczy cios nożem lub uderzenie polką W bardziej zaawansowanej formie ćwiczenia jest to jeden z grupy możliwych otoków, np. jedno z uderzeń palką W lotmie nojbotdziej zoowansowanej otok jest zupełnie dowolny i o jego wyborze decyduje żołnierz odgrywający w ćwiczeniu rolę nopostmko. Także on decyduje o częstotliwości otoków I ich tempie oraz sile - wymaga to więc doświodczenio i dużej samokontroli, dlatego to osiolnki forma przeznoezono jest dla nojbardziet zaawansowanych w szkoleniu żołnierzy.

in

I. ćirrrzwiis w fertdę wrlli zędswlowęj

1.5. Doskonalenie obrony przed otokiem nożem. Ćwiczenie w porach (fot. a-f).

fot. e

Ćwiczący znajduje się w pozycji siedzącej.

Drugi porusza nę wokół niego i co kilko sekund wykonuje atak noZem Początkowo ćwiczący wykonuje tylko blok i wraca do punktu wyjścio W następnym etapie ćwiczenie wykonuje blok z kontrolokiem (cios ręką w twarz lub w strefę kroczo). Kolejny etap ćwiczenia to blok z kontratakiem połączony ze wstawaniem, w czosie którego kontrataki są kontynuowane aż do rozbrojenia napastnika Początkowo otok Wykonywony jest jednym ściśle określonym sposobem (np. cios nożem z góry), później ataki są zróżnicowane łącznie z pchnięciem nożem itp.

171

Mufami mmmm po ppogpamu trwsz

1.6. Doskonalenie obrony przed otokiem nożem Ćwiczenie w trójkach (fot. o-g).

Ćwiczący atakowany test przez dwóch „napastników*, którzy na przemian wykonują ataki nożem. Ćwiczenie przebiega w bardzo bliskim kontakcie i docelowo mo być wykonywono w bordzo szybkim tempie. Zadaniem ćwiczącego jest wykonanie bloku z zaznaczeniem kontrataku i jok najszybsza zmiana kierunku działania no drugiego napastnika. Atakujący szybko zmieniają miejsca i alokują pod różnym kątem I z róZnych kierunków Ćwiczenie przeznaczone test dla zaowansowonych w szkoleniu żołnierzy, lecz nawet oni muszą je rozpoczynać od wykononio w wolnym tempie.

171

I. ćirrrzwiis w frunie •#» zędulęwę)

1.7. Doskonalenie obrony po wytrącaniu z równowagi. Ćwiczenie w trójkoch (fot. o-o).

Ćwiczący stoi w postawie swobodnej bez broni, z oczami zamkniętymi. Jego zadoniem jest wykononie obrony po utracie równowagi, po pchnięciu przez stojącego zo nim wspólćwtczącego - pcha on w kietunku, z którego trzeci wspólćwiczący wykonuje atok.

W najłatwiejszej larmie ćwiezenio atak test pojedynczy i ściśle sprecyzowany może lo być pojedynczy CKM lub kopnięcie, uderzenie polką itp W botdziet zaawansowanej iotmie ćwiezenio jest lo jeden z grupy możliwych otoków, np jedno z uderzeń patką W lotmie najbordziej zoowonsowonoj otok jest zupełnie dowolny i o jego wyborze decyduje Zolnieiz odgiywojący w ćwiczeniu rolę nopostniko Tokie on decyduje o częstotliwości olokOw i ich tempie oroz sile - wymogo lo więc doświodczenio i dużej samokontroli, dlatego to ostatnio formo przeznaczona jesl dlo nojbotdziej zaawansowanych w szkoleniu żołnierzy.

173

Mufami mmmm po ppogpamu trwsz

1.8. Doskonalenie obrony przód otokiem nożom w czasie wołki zadaniowej. Ćwiczenie w porach.

Dwóch ćwiczących toczy walkę według zasad uslolonych przez instruktora. Wolka musi się odbywać bez rękotwc, może przybietoć formę sporrtngu bądź walki zodoniowftj, w której doskonalone są ściśle spiccyzowanę techniki bądź ich kombinacje. Jeden Ćwiczący posiada nóż, klóty w dowolnym momencie wydobywa i otokuje nim współćwiczącego W najłatwiejszej lotmie ćwiczenia atak jest pojodynery i SciSle sprecyzowany, o wyjęcie nożo sygnolizowone Później jest nim dowolny otok nożem, o wyjęcie nożo powinno odbywać się w sposób skryty, stanowiący żoskoczenie dlo obrońcy. Po zokońcżeniu sekweocii z nożem Cwczący kontynuują spoińng. ponawiany jest otok nożem rld.

1.9. Ćwiczonio w trójkach. Doskonalonic obrony przed dworno napastnikami.

Ćwiczący jest olakowony przez dwóch „napastników", którzy wykonują otoki bez broni (obchwyl, duszenie, cios. kopnięcie), z tym, że otoki nie następują równocześnie. Drugi atakujący rozpoczyna chwilę po pierwszym czos między pierwszym o drugim otokiem zależy od poziomu ćwiczących. Im jest on wyższy, tym przerwa będzie krótszo. Zadaniem broniącego s*ę jest jok najszybsze wykonanie obrony przed pierwszym otokiem i skuteczne uniknięcie drugiego otoku poptzez zostonięcic się pierwszym noposlnikicm i np kontrorokowonie zzo niego kopnięciami, pchnięcie go w kierunku zbliżającego się drugiego noposlniko i dystansowanie się do użycio broni lub ucieczka

Początkowo todzoi otoków, moment rozpoczęoo akcji pąez drugiego nopostniko oraz sposób rozwiązywania sytuacji ptzez broniącego się są ścisłe sprecyzowane. W miarę nabywania umiejętności instruktor dopuszcza do większej dowolność zarówno w sposobach atakowania, jok i rozwiązywania sytuocii przez broniącego się Żołnierzy wyróżniających się poziomem wyszkolenia w wólce w bliskim kontakcie możno dopuścić do wykonywonio lego ćwiczonio w wersji, gdy jeden (w strojnym przypadku nowel oboj) z „nopostników" jesl uzbrojony w niebezpieczne narzędzie

174

I. twkiuh w ferułę węlśl rędulęwę)

1.10. Doskonalenie otokowanio - ćwiczenie z tarczami (fot. o-d).

Ćwiczący stoi w S/odku „kola" utworzonego przez kilku wspólćwiczgcych Irzymojących latczę, klórzy znajdują się w rożnym dystansie od niego No sygnol rozpoczynający ćwiczenie zaczynają się zbliżać do Środka kolo. Zadaniem ćwiczącego jesl sodowanie etosów i kopnięć w tarczę. Ponieważ po ttalieniu w tarczę trzymojący ją colo się dwa kroki i dopiero ponowią zbliżanie, ćwicżąey musi tak wybierać tarcze do uderzania i kopania, oby żodna nie weszło z nim w kontokl, lecz zostało, wykonaną techniką, zmuszono do wycolonio.

Wersją ćwiczenia jest ponumerowanie „tarczowych" 1 wystawianie tarczy Ćwiczącemu przez wywalony numer (wywołuje instruktor dlo wszystkich gtup lub jeden z ćwiczących dlo danej grupy) - wysokość t dystans torczy może być wczęSnioj oktcślony bądź dowolny Zomiost numerowania możno toż wywolywoć „lotczowych* po imieniu.

1.11. Doskonolenie obrony przed większą liczbą napastników - ćwiczenie „zombie* (fot. a-h ze str. 176).

Ćwiczenie śluzy wyrobioniu nawyków przydatnych przy kpnlronlocji Z większą liczbą przeciwników- zóśód przemieszczania się, umiejętności obserwacji i kontroli otoczenia, przejmowonio inicjotywy otaz wyboru i zmiony obiektu otoku. Nozwo ćwiezenio wywodzi się od postaci Umów grory, któto bezwolnie wykonywała polecenia i poruszało się w choroktetyslyczny sposób - wolnym krokiem z ramionami wyproslowonym, w przód. W talu sposób porusza się kilku wspólćwkżących w kierunku Ćwiczącego, który blokiem węwnęlrznym zmienia ich drogę marszu - „zombie* po zmianie kierunku wykonuje teszcze rfwo kroki i zawraca do ćwicrącęgo Co 3 sekundy ćwiczący powinien być „alokowany* i zmuszony do zmiony kierunku poruszających się - błąd kończy się ztopantem za szyję No początku ćwiczący dlo ułatwiania może stać przy ścionie. żeby ograniczyć liczbę kierunków, z których mogą noslępowoć otoki.

173

poDSfCżtti* mmmm po ppogpamu mybp

liczbo wspólćwiczących w jednej grupie wynosi docelowo jeden no czterech lub pięciu, ole w treningu z zoowonsowonymi można liczbę „zombie* zwtększoć. SV zoowansowanej lotmie Ćwiczenia zmienia się lei lonna ataku, przechodząc od klepnięcia w klatkę potyiową tub gtowę do ciosów i kopnięć w pełnej formie. Należy pomięloć o zosoddc stopniowania trudności.

176

I. iwkttth w ter wir wątli zęrftwlowę)

1.12. Doskonalenie alokowania - ćwiczenie z wykorzystaniem pilok ciężkich tzw. lekarskich jfot. o-gj.

Wykorzystanie pitek lekarskich jest alternatywą w syluocji, gdy instruktor nic dysponuje specjalistycznymi przyboromi, jakimi są tarczę do uderzania i koponio Ćwiczonio te sluią doskonaleniu uderzeń i kopnięć -ich techniki, a ptzedę wszystkim siły, co jest niemożliwe do osiągnięcia, ćwicząc z partnerem.

177