W 1919 r. instytucją emisyjną była Polska Krajowa Kasa Pożyczkowa, a jednostką pieniężną marka polska.
Ministerstwo Skarbu zamówiło w Szwajcarii druk banknotów Banku Polskiego nominowanych w złotych z datą luty 1919 r. które czekały w skarbcu na wprowadzenie ich do obiegu.
Była to jednak prowizorka i juz 28 lutego ustawą sejmową ustalono, ze jednostką monetarną w Polsce będzie "złoty"
Dopiero w końcu 1923 roku Polska była w stanie przeprowadzić reformę walutową Przeprowadził ją
premier Władysław Grabski 11 stycznia 1924 roku.
Na mocy tego rozporządzenia 1 maja 1924 roku wprowadzono do obiegu złotówki a po dwóch miesiącach
1 łipca 1924 roku marka polska przestała być prawnym środkiem płatniczy w Polsce W kasach Banku Polskiego SA wymieniano marki polskie na nowe złotówki w stosunku 1 min 800 tvs marek na 1 złoty.