PICT0083

Grapa (wspólnota) społeczna - zbiorowość ludzka połączona}a-kąś więńą.

Gwara - mowa ludności tnejskiej niewielkiego obszaru, np. jed-nq lub kilku wsi, podrzędna w stosunku do dialektu.

Hi pokory sty kum zdb. spieszczenie.

Hybryda (związek hybrydalny) - wyraz, w którego skład wchodzą element}' pochodzące z różnych języków.

Idiolekt - zespół indywidualnych właściwości mowy danego osobnika.

Idiom zdb. frazeologizm.

Innowacja językowa - element językowy wprowadzony do komunikaqi społecznej, zazwyczaj spontanicznie przez użytkowników, o znacznym zasięgu obiegowym, niebędący jednak trwałym elementem w rozwoju języka, dopólu czas nie dokona jego weryfikacji

Intencja - óręć, pragnienie, zamysł oraz motyw lub cel działania (komunikacyjnego nadawcy).

Język codzienny, język codziennej komunikacji — polszczyzna używana w codziennej żywej komunikacji społecznej (w wersji mówionej i pisanej łub drukowanej), w znacznej mierze o charakterze publicznym, właściwa konkretnemu okresowi dziejów języka narodowego.

Język domowy zob. język familijny.

Język czopowy - sposób mówienia lub pisania o czymś nie wprost, za pomocą zrozumiałych dla odbiorcy przenośni, alegorii, symboli, wieloznacznych fabuł.

Język familijny język rodzinny, język domowy) — podsystem języka potocznego, głównie mówionego, służący komunikacji w kręgu rodzmno-przyjaaełsko-sąsiedzkim, który łączą silne i długotrwałe związki

Język literacki (polszczyzna literacka) - pisana odmiana języ ka ogranego, pojęcie szersze niż (niekiedy identyfikowany z nim) język fcetstfury pięknej, gdyż obejmuje wszelkie teksty pisane.

Język ogólny, język ogólnopolski - ogólna kulturalna odmiana języka narodowego, jako powszechny środek porozumiewania się pro-

Język potoczny (poUzczyzna potoczna; - mówiony yjzyk otftny, jakim użytkownicy posługują się na co dzień w swobodnych kontaktach *

pagowana przez szk//łę i oficjalne imtytude ^terrn*ⁿ używany od połowy XX w.

Język rodzinny zob. język familijny.

Językowa norma praktyczna zob. uzus językowy

Językowa norma teoretyczna zob. norma językowa.

Językowe środki ekspresywne zob. ekspresja.

Językowe środki neutralne zob. forma neutralna.

Kody niewerbalne komunikacji - gest, mimika, uśmiech, pocałunek, uścisk itp., towarzyszące mówieniu.

Kolokwialna odmiana języka (polszczyzna kolokwialna) - odmiana potoczna, mówiona.

Komponent — element struktury językowej.

Kompozycja (forma komponowana; - tworzenie nowych wyrazów przez łączenie w całość dwóch lub kilku wyrazów juz istniejących w języku.

Komunikacja wewnętrzna — mówienie w kręgu domowym, familijnym.

Komunikacja zewnętrzna — mówienie poza kręgiem rodzinnym.

Krąg rodzinny — rodzina mała (grupa krewniacza utworzona przez parę małżeńską z potomstwem), rodzina w ielka (trzypokolenio-wa) oraz grupa domowa (zespół osób połączonych wspólnotą egzystencji w* konkretnym domostwie lub miejscu, obejmujący krewnych, powinowatych, przyjaciół, rezydentów, służbę).

Kresowizzn - element diaiektalny lub regionalny, charakterystyczny w mowie osób pochodzących z Kresów Wschodnich.

Langue — wprowadzony przez Ferdynanda de Saussure*a (1857— -1913) termin oznaczający abstrakcyjny, ponadindywidualny system określonego języka. Konkretną realizacją tego systemu jest mowa jednostkowa — parole.

Leksem - podstawowa jednostka słownikowa będąca nośnikiem jednego znaczenia.