sukces, tzn. uzyskuje oceny celujące ł bardzo dobre. Zdecydowana większość osiąga wyniki tylko zadowalające.0 Warto ł tę informację uwzględnić przy podejmowaniu decyzji o wcześniejszym posianiu dziecka do szkoły. Ponadto, trudom wcześniejszej nauki szkolnef mogą sprostać tylko takie dzieci. które nic mają problemów z nauką i są otaczane wszechstronną opieką przez rodziców'. Wszystkie dzieci, które mogą budzić pod tym względem wątpliwości lub które nic zostały w pełni zdiagnozowane - zwłaszcza od strony dojrzałości cmocjonalno-społe-cznej - powinny rozpoczynać naukę w 7. roku życia.
Samoistna
kompensacja
zaburzeń
zachodzi
w szczególnych
warunkach
To prawda. że w toku normalnej nauki szkolnej u niektórych uczniów może występować zjawisko samoistnej kompensacji zaburzonych funkcji. Zdarza się to jednak tylko wtedy, gdy spełnione są następujące warunki:
• co najmniej dobry poziom ogólnej sprawności umysłowej dziecka.
• wysoki lub co najmniej odpowiedni do wieku poziom tych funkcji, które odgrywają największą rolę w procesie kompensacji.
“ Kula K. - Wola /joradnlctuu wychowawczego w przygotowaniu dziecka do rozpoczęcia nauki szkolnej w: IłrcJ uuk W (red.) —Poradnictwo u*«/«houruoczo-zawodowe -WSIP. Wiirnzawa 1980.
• dobry stan zdrowia ł co najmniej dobra ogólna wydolność organizmu dziecka.
• prawidłowa dynamiki! procesów nerwowych.
• prawidłowy rozwój procesów emocjonalno- motywacyjny cł i .
• pozytywne środowisko domowe (dobre warunki mieszkaniowe, ekonomiczne, brak konfliktów rodzinnych).
• prawidłowy stosunek uczuciowy rodziców (przynajmniej jednego z nich) do dziecka, prawidłowy stosunek do nauki szkolnej i pierwszych przejawów trudności dziecka w nauce.
• dobry ogólny poziom dydaktyczny szkoły.
• życzliwa postawa nauczycieli w stosunku do dziecka.
• koleżeński stosunek rówieśników z klasy do danego dziecka.
'W jakich przypadkach nie można na fo liczyć?
We wszystkich innych przypadkach dzieci
0 specjalnych potrzebach edukacyjnych wymagają specjalistycznych oddziaływań terapeutycznych. Dotyczy to zwłaszcza dzieci, u których występują zaburzenia sprzężone, np. zaburzeniom dyslektycznym mogą towarzyszyć zaburzenia mowy. lateralizacji. orientacji przestrzennej czy zaburzenia emocjonalne, a opóźnieniom w zakresie sprawności intelektualnej bardzo często towarzyszą zaburzenia mowy oraz zaburzenia kinestetyczno-ruchowe. Ciężkie zaburzenia emocjonalne (np. postawy lękowe, agresywne) są przeważnie już konsekwencją nieprzezwyciężonych. długotrwałych trudności
1 niepowodzeń w nauce.
W chwili, gdy zaczynają powstawać zaległości w wiadomościach szkolnych, dziecko nie
97