ostrowska2

148 Bronisława Ostrowska

SOSNA

Na złotych piaskach wyrosłaś,

O sosno!

Gdzie rdzawe mchy tylko rosną,

Ty w niebo czoło podniosłaś,

O sosno.

Stoisz jak mara cmentarna, Sieroto!

Dokoła blaski i złoto,

Ty stoisz smutna i czarna,

Sieroto!

Sięgasz w lazurów gdzieś stropy, Ty dumna!

Lecz kwiatów gromada tłumna

Nie błyszczy pod twymi stopy, Ty dumna.

Bo nie dasz cienia tej ziemi,

O sosno!

I tylko rdzawe mchy rosną

Pod konarami twoimi,

Sosno...

Z TAMTEGO BRZEGU

Ja ciebie, cicha, widzę już I pragnę cię ogromnie;

Ja ciebie, cicha, widzę już: ...Owiana kwieciem zwiędłych róż Powoli spływasz do mnie.

Spowita w obsłon białych śnieg, Owiana snem i wonią, Spowita w obsłon białych śnieg, Wskazujesz tamten — cichy brzeg Przejrzystą swoją dłonią.

Nad czołem gwiazdy zgasłe masz I martwych róż kielichy,

Nad czołem gwiazdy zgasłe masz I zadumaną, bladą twarz Otulasz w całun cichy.

Za tobą płynie pieśni dźwięk Rozwiany w wiatru tchnienie, Za tobą płynie pieśni dźwięk,

A mnie ogarnia dziwny lęk,

Lęk wielki i pragnienie.

Ja ciebie, cicha, widzieć chcę Przepiękną, nieskończoną;

Ja ciebie jasno widzieć chcę — Rozwiać całunów twoich mgłę I paść na twoje łono.