PTDC0006

Ryc. 7. Przykłady grotów inkrustowanych:

1.2 - Gać. pow. przeworski;

3 - Stryczowice, pow. ostrowiecki; 4.5 - Sobótka, pow. łęczycki; 6 Stalowa Wola Rozwadów, pow. stalawowolski. Wg M. Biborskiego,

A. Nadolskiego, G. Ryciu oraz M. Smiszki

stadium okresu wczesnorzymskiego w centralnej partii Uścia po obydwu stronach żeberka wyodrębniano łukowate powierzchnie ornamentowane wybijanym puncą wzorem przylegających do siebie trójkątnych pól. Wzór ten poświadczony jest jeszcze w początkach młodszego okresu rzymskiego. Przywołuje się go jako przykład ewentualnych oddziaływań kultury wielbarskicj, utożsamianej z Gotami. Podobny wzór znany jest z naczyń glinianych tej kultury (P. Kaczanowski, J. Zaborowski 1988, s. 235-236; J. Andrzejowski 2001, s. 76). Nie wiadomo, czy występował on również na broni, bowiem rytuał pogrzebowy wykluczał składanie jej do grobów. Z młodszego okresu rzymskiego znane są również groty o wzorach linii rytych na liściu, przybierających niekiedy kształt półksiężycowaty (np.: Rogów Opolski, pow. krapkowicki i Śląsk, miejscowość nieznana - R. Janika 1938, ryc. 15:1, 19:1), a także krótkich kresek, występujących na powierzchni liścia. Z kolei na tulejkach spotyka się w okresie rzymskim specyficzny wzór zakreślony przez parę łuków lub rom-bowaty zarys, przypominający piktogram ludzkiego oka. Umieszczano go wokół otworu na nit mocujący drzewce.

Zarówno liście, jak i tulejki bywały inkrustowane srebrem, wyjątkowo nawet złotem. Inkrustacje układały się we wzory o symbolicznym najczęściej znaczeniu. Spotykane są koncentryczne kółka (symbol 148 solamy). znaki przypominające literę omega (oznaczenie gromu i piorunów), trójkąty sferyczne, punkty,