pz15

ustrojowych, najczęściej w moczu, z zastosowaniem wysokiej klasy spektrometru masowego. Pomiar należy prowadzić przez przynajmniej dwa okresy biologicznego pół trwania izotopów. IJ dzieci okres ten wynosi 6-7 dni, u osób dorosłych około 12-14 dni, a u osób starszych 18-21 dni. Wyniki całodobowych wydatków energetycznych uzyskane metodą podwójnie znakowanej wody różnią się od rezultatów otrzymywanych równolegle w komorach kalorymetrycznych stosunkowo nieznacznie (3-5%). Ogromną zaletą metody DLW jest możliwość prowadzenia pomiaru u wolno żyjącej osoby, bez jakichkolwiek zmian w jej trybie życia. Podstawową wadą zaś jest wysoki koszt, wynikający z konieczności zakupu drogich izotopów i wykorzystywania do ich analizy bardzo kosztownego sprzętu (spektrometr masowy). Spośród innych wad i zalet metody DLW należy wymienić:

Zalety

© Możliwość dokonania pomiarów bez zmiany trybu życia badanej osoby

O' Dokładność

© Nieinwazyjność i mała uciążliwość

© Zbędność czynnej współpracy ze strony badanej osoby

© Reprezentatywność pomiaru całkowitych wydatków energetycznych dla długich okresów

Wady

© Bardzo wysokie koszty

& Wysoki stopień zaawansowania technicznego, wymagający specjalistycznej obsługi

© Niewiarygodność (w niektórych przypadkach)

•© Czasochłonność analiz, mała dostępność i ograniczone rozpowszechnienie

© Brak danych o wydatkach energetycznych związanych z różnymi formami aktywności

Przedstawione metody szacowania wydatków energetycznych u ludzi należą do najczęściej wykorzystywanych w praktyce. Chociaż z reguły nie są one proste, są niezbędne, gdyż stanowią podstawę do określania zapotrzebowania energetycznego zarówno indywidualnych osób, jak i populacji, które dla różnych grup ludności określone jest w normach żywienia (p. rozdz. 6.2). Bilansowanie zapotrzebowania energetycznego organizmu z energią zawartą w pożywieniu jest jednym z kanonów racjonalnego żywienia i powinno stanowić podstawę do planowania żywienia.