RosniemyRazem013

Czy ci najmilszy?

W dali widać było ciemną wstęgę boru. przed borem łąka, a wśród łanów zboza stała chata. Brzozy zwieszały nad nią zielone warko-

czerniały ule.

Przez otwarte wrota na dziedziniec wszedł wędrowiec i rzekł do kobiety stojącej u progu:

Pokój tej cichej chacie, tym drzewom, zbożom i okolicy całej.

Ona powitawszy go gościnnie, rzekła:

Chleba i mleka przyniosę ci, wędrowcze, a tymczasem siądź i odpocznij, bo widać, ze z dalekiej wracasz podróży.

Jako ów bocian i jako jaskółka wędrowałem. Wracam z daleka i od dzieci twoich wieść ci przynoszę.

ku?

Matce dusza cala zbiegła do oczu i zaraz spytała wędrowc

Czy

Czy on ci najmilszy, ze ^{0 nie}9° ^p'^,Ia“ najpierw? Jeden syn twó)

w puszczach siekierą.

na stepie pasie, trzeci po górach się wsp, spędza, w orłów krakani" ““ "^r twoich chylą I pozdrowię

-----i. i iarinra _sięć zapuszcza, drugi konie

na. na turniach' i halach' noc ię wsłuchuje. Oo kolan s przesyłają.

-    A Jaśko? - spytała z troską w twarzy.

-    Wieść smutną chowam na ostatek. Złe się Jaśkowi wiedzie. Rola plonu mu nie daje. bieda i głód dokucza. W niedoli płyną mu dni i miesiące. Wśród obcych mowy twej nawet zapomina, więc i ty

0    nim. bo już nie twój... zapomnij I...

Gdy to rzekł, kobieta, wziąwszy go za rękę. wwiodla do spiżarni w chacie i zdjąwszy bochenek Chleba z półki, rzekła:

-    Wędrowcze, daj to Jaśkowi.

Na koniec z chustki rozwiązała pieniądz srebrny, błyszczący

1    drżącym głosem rzekła:

-    Nie bogatam ja sama. ale i to dla Jaśka.

-    Niewiastol -rzekł ze zdziwieniem wielkim wędrowiec -synów masz czterech, a jednemu wszystko oddajesz? Czy go kochasz najwięcej? Czy on ci najmilszy?

-    Błogosławieństwo moje wszystkim, ale dary temu jednemu, bom ja matka, a on najbiedniejszy.

Henryk Sienkiewicz

Kołysanka