Rozdział 4. Zasady prawa cywilnego 3 9
r isności znajduje wyraz w licznych przepisach prawa. Tytułem przykładu można winienie art. 140 KC zawierający generalny zakaz naruszania własności, istnienie raszazeń chroniących własność (art. 222 KC), czy ograniczenia w nabyciu własności di -ieuprawnionego. Oczywiście, prawo własności nie ma charakteru absolutnego coznaje pewnych ograniczeń wprowadzonych w interesie osób trzecich lub publicz-niwm przykładowo: ograniczenia, jakich doznaje właściciel zabytku wprowadzone mc względu na konieczność ochrony dziedzictwa kulturowego). Możliwe jest nawet, «diioć rvlko wyjątkowo, wyzucie z własności w drodze wywłaszczenia. Jest ono jednak ::il ruszczalne wyłącznie w interesie publicznym i za słusznym odszkodowaniem.
Zasada ta również wypływa z wartości konstytucyjnych, a mianowicie z zasady demokratycznego państwa prawnego. Zgodnie z nią uprawnienia słusznie nabyte : rzez podmioty prawa cywilnego pozostają pod ochroną, niezależnie od ewentu-;iilr.vch późniejszych zmian stanu faktycznego lub prawnego. Zasada ta pozwala na Drewnienie bezpieczeństwa i pewności obrotu cywilnoprawnego. Jego uczestnicy r. _:z bowiem świadomość, że ewentualne zmiany zachodzące w tej sferze nie mogą (pogorszyć ich sytuacji prawnej.
Dobra wiara oznacza uzasadnione przekonanie danej osoby, że przysługuje jej okresie ne prawo. Zgodnie z art. 7 KC, jeżeli ustawa uzależnia skutki prawne od dobrej hub złej wiary, domniemywa się istnienie dobrej wiary. Dobra wiara ma znaczenie nr. orzy nabyciu własności rzeczy ruchomej od nieuprawnionego (art. 169 KC), zasiedzeniu nieruchomości (art. 172 KC) oraz ruchomości (art. 174).
Prawo cywilne różnicuje niekiedy pozycję prawną podmiotów tego prawa w za-'ezności od niektórych ich cech. Nieco inaczej przedstawia się ona w przypadku : medsiębiorców, nieco inaczej w przypadku konsumentów, czyli osób fizycznych i Tonujących czynności prawnych dla celów bezpośrednio nie związanych z dzia-rlnością gospodarczą i zawodową. Partnerem konsumenta jest przedsiębiorca, mający zazwyczaj w stosunku do niego przewagę ekonomiczną. W konsekwencji i msument jest słabszą stroną stosunków prawnych, w których uczestniczy. Prawo