LXXX1I UATUKfcK. • MO PUMMin
zycja Sitkiptra miała ar iym tyglu charakter polrcdat Z m •q strony dafki awtoaafc napici, syn kret ycznofei. fmiamc1 i«q nieregularnej tragedii bywał on irołrinaaaji jako arna dram ar stylu niemieckim, 2 drugiej winmiaat japo 42Mb -Twł — ir f po francuskich adaptacjach -j mógł llumaL/yc jwy skrajniejszy nawet klasyk bet obrazy swoich pogłądrtw a teatr"111. W tych zatem warunkach konieczne było wypracowanie pewnej wyrazistości klasyc>stycznego wzoru regularny tragedii i jego upowszechnienie Tę właśnie funkcję ipdaały przekłady
Kanon ówczesnych przekładów tragedii współtworzyły ag> pierw dzieła takie jak Cpd Cnracdlt1a, cflm
wielkie dzieła Rautu: a ilfeftf tradycyjnie u/naMUa a .adr prawic bez skazy. wzór. 1 którego wyczerpać «no/ni całą kę dramatycznej poezji"'1. (pypnuu. .ladiaurkt, qy późno, bo w ICZ2 roku pokazana fidr. następnie w skład kaooaa 1d» dziiy dzieła najpopu lamicjV7t: /osra Alzyra. APrr^pa^Wojfia. wreszcie dzieła nęNitiff odsiuraot willowm ac względu t oy tełność aluzji, jak np. HprmcptMSt Corocillc a. Wołgo.
Kanon ten zaistniał w isiadomokT \ potocznej właime teatrowi. Od koóca roka IWO do picrwittg gKklakła «yp nałnego utworu (Ik7udv.fi/mr pod Wrnną Niemce wari1. I I łSPT) publiczność warszawska obejrzała 12 wielkich tragedii. o< Icag dzieł pomniejszych 1 przyrządzonego w guście UajcyCjciw -sentymentalnym Szekspira.
Podjęta przez teatr „akcja" przekładowa wprowadzała iwoaty współczynnik kulturowy niezbędny dla rodzimej egzystencji gr-tuaku. Nie tylko przywoływała wielką tradycję tragedii, ale takie
M. Ssyjkowski. Dzieje nowożytnej tragedii polskiej. Typ tzekjp1-roMtski, op. cii., s. 75.
70 L Ouślki, Wykład literatury porównawczej kurnym |w:J (hMb up. cii.. s. JM.