Scan0013

4. METODY STOSOWANE W TRAKCIE ZAJĘĆ.

Przestrzegając powyższych zasad należy umiejętnie dobrać metody, jormy i środki nauczania rudni i kształtowania sprawności fizycznej (treningu),    <

Metoda nauczania ruchu systematycznie stosowane w pracy nauczyciela z uczniem, trenera z zawodnikiem sposoby / drogi prowadzące do osiągania ogólnych lub szczegółowych celów lekcji i treningu.

Podstawowa rolę w nauczaniu ruchu pełni metoda powtórzeniowa -wielokrotność powtórzeń całego ruchu, celowo wydzielonych jego faz bądź też ćwiczeń pomocniczych prowadzących do poznania i opanowania struktury caiego ruchu. Wyróżniamy trzy warianty tej metody:

>    syntetyczna (całościowa) - ruch nauczany jest całościowo, bez naruszania jego budowy i rytmu, gdzie złożoność mchu jest niewielka lub niemożliwe jest wydzielenie w nim faz.

>    analityczna (nauczanie częściami) - ze struktury nauczanego ruchu wydzielamy

fazy lub elementy i ćwiczymy je oddzielnie, łącząc później w cale ćwiczenie. Stosowana w ćwiczeniach    o dużej złożoności.

>    kompleksowa (mieszana) - przy nauczaniu całościowym wykonania mchu mogą wystąpić błędy w pewnych jego fazach lub fragmentach. Dobierając ćwiczenia pomocnicze w sposób analityczny usuwamy niedokładności a następnie,w sposób syntetyczny nauczamy i doskonalimy dany mdi.

Przy nauczaniu ruchu niezależnie od wyboru metody pamiętać należy o nasiępująeyni-ciągu metodologicznym:

*    pokaz i objaśnienie struktury.i przebiegu ruchu,

•    przedstawienie uwarunkowań jego wykonania,

•    samodzielne próby wykonania danego ćwiczenia,

•    korekta błędów

*    świadome modyfikacje struktury ruchu

*    opanowanie ruchu i jego stabilizacja

Specyfiką metod kształtowania sprawności fizycznej jest sposób wiązania ćwiczeń i wykorzystania ich funkcjonalnych parametrów (intensywność, czas trwania i liczba powtórzeń, czas i charakter przerw wypoczynkowych).

Wyróżnia się dwie grupy metod zdolności ruchowych (cech motorycznych)

■^_ nic przerywane (ciągła i zmienna) i przerywane (powtórzeniowa i interwałowa).

Metoda ciągła (stała intensywność) - wykonanie określonego ćwiczenia z jednakową, ustabilizowaną intensywnością, w warunkach równowagi zapotrzebowania tlenowego. Przyzwyczaja organizm do znoszenia długotrwałych obciążeń - służy przede wszystkim do kształtowania wytrzymałości.

Metoda zmienna (zmienna intensywność) - długotrwały wysiłek, w trakcie którego intensywność ulega planowym zmianom, W pewnych fazach ćwiczenia zawodnik zaciąga dług tlenowy (zwiększona intensywność), który następnie wyrównuje podczas pracy

0    mniejszej intensywności. Nie stosuje się przerw wypoczynkowych (względnym odpoczynkiem jest obniżenie intensywności wykonywania ćwiczeń lub zmiana rodzaju ćwiczeń) - służy przede wszystkim do kształtowania wytrzymałości.

Metoda powtórzeniowa (pełna lub submaksymalna intensywność) - ćwiczenia przedzielone są optymalną przerwą wypoczynkową. W metodzie tej zawodnik przystępuje do wykonania każdego powtórzenia w pełni wypoczęty - służy przede wszystkim do kształtowania przede wszystkim szybkości a ponadto siły, koordynacji ruchowej

1    gibkości.

Metoda interwałowa - wykonywanie w trakcie treningu ściśle określonego obciążenia z niepełną przerwą wypoczynkową, W metodzie tej istotą jest podział zasadniczego dystansu na krótsze odcinki, które są wielokrotnie pokonywane z szybkością większą od tej, jaką pokonalibyśmy całą odległość. Powtórzenia te wykonuje się po niepełnym wypoczynku - służy przede wszystkim do kształtowania wytrzymałości.

Szczegółowe rozwinięcia poszczególnych metod uwzględnione zostały przy omawianiu kształtowania wybranych zdolności molorycznych.

Metoda startowa — sprawdziany, zawody kontrolne przygotowujące do startu głównego. Stanowi ona przebudowę wypracowanego innymi mcLodami stanu wytrenowania na sprawność startową i kształtuje zdolności do panowania nad reakcjami psychicznymi.

1 )ł>‘i /

(V

t

A'

i l

;4-

r

fi

/

;ł

5. FORMY ZAJĘĆ.

Sprawny przebieg każdych zajęć warunkujący długi czas aktywności ruchowej zależy od przemyślanych, racjonalnie zaplanowanych i właściwie wprowadzonych czynników jakimi są czas i przestrzeń. Jest to strona organizacyjna każdej jednostki treningowej, którą okres lamy formą treningu.

Najpopularniejszą klasyfikacją jest ta, która wyróżnia następujące formy treningu:

■ forma zabawowa,

*    forma ścisła,

*    forma zadaniowa,

25