Scan0018 (4)

mała lordoza lędźwiowa -> cały tułów nachylony jest do przodu -> równowagę utrzymuje się przez cofanie całej miednicy do tyłu,

zwiększenie lordozy szyjnej i pochylenie głowy do przodu ( segmentama kompensacja ), postacie:

1    „kifotyczna” - wygięcie dotyczy górnego ode. piersiowego,

2    „siedzeniowa”(kifoza totalna) - cały kręgosłup wygięty jest ku tyłowi najczęściej występuje u osób z astenicznym typem budowy,

plecy okrągłe: > zwiotczenie i osłabienie mm. grzbietu,

>    przykurcz mm. piersiowych,

>    barki wysunięte do przodu,

>    łopatki odstające,

>    kolana i łokcie są w pozycji lekkiego zgięcia, mniejsza sprawność układu oddechowego i pokarmowego,

etiologia: wrodzone, nabyte (niewłaściwa praca lub nauka, krzywica, gruźlica, ch.Scheuermanna, zesztywniające zapalenie mięśni kręgosłupa, dystonia mięśniowa).

Istnieją formy pośrednie.

Najwięcej wad postaw połączonych jest ze zwiększeniem przodopochylenia miednicy (typ 1 i 2 )

Wady klatki piersiowej

1    lejkowata = szewska

2    kurza

Wadliwe ułożenie łopatek

1    asymetryczne ułożenie łopatek

2    łopatki skrzydełko watę Wady kończyn dolnych KOLANA

U noworodków prawidłowością rozwojową jest nieznaczne ukształtowanie szpotawe kolan oraz zgięciowe ustawienie stawów biodrowych i kolanowych, wynikające z przewagi zginaczy nad prostownikami (jest to pozostałoś ułożenia wewnątrzmaciczego).

Ukształtowanie szpotawe utrzymuje się do około 3 r.ż, po czym przechodzi w fizjologiczną koślawość. Proste kkd występują u dzieci w 7 r.ż.

Pojawienie się koślawości w okresie pokwitania może mieć już charakter utrwalony.

1    koślawość kolan

koślawość fizjologiczna: 10’-15’ lup rozstęp 4-5 cm między kostkami przyśrodkowymi; wyróżniamy koślawość: wrodzoną, pokrzywiczą, pourazową, porażenną oraz spastyczną

2    szpotawość kolan STOPA

Stopa prawidłowo zbudowana opiera się o podłoże ( w warunkach odciążenia) trzema punktami: guzem kości piętowej oraz głową pierwszej i piątej kości śródstopia.

Stopa prawidłowa, oglądana w pozycji stojącej, ma od strony przyśrodkowej łagodny łuk, opierający się o podłoże piętą i śródstopiem. Pięta widziana od tyłu jest przedłużeniem goleni i jest prawie prostopadła do podłoża - fizjologiczne odchylenie wynosi około 5’, częściej w kierunku do wewnątrz, tj. szpotawości. Plantokonturogram, czyli ślad postawiony przez bosą stopę na papierze wykazuje ubytek od strony przyśrodkowej.

Stopa małego dziecka różni się od stopy dorosłego człowieka. Stopa dziecka ma obfitą podściółkę tłuszczową, słabe mięśnie, a co za tym idzie sklepienie nieznacznie zarysowane przez co sprawia wrażenie płaskiej. W okresie ok. 3-4 r. życia tego stanu nie można uważać za wadę. Dopiero od 4 r.ż. stopniowo zanikają poduszeczki tłuszczu odsłaniając w widoczny sposób łukowatą konstrukcję

3    stopa płaska- najczęściej, obniżenie podłużnego sklepienia stopy;

4    stopa płasko-koślawa- przy koślawości stopy pięta ulega skręceniu na zewmątrz i opiera się o podłoże brzegiem przyśrodkowym; dziecko z wadą tego typu zdziera obcasy po stronie wewnętrznej;

5    stopa szpotawa- skręcanie pięty do wewnątrz i oparcie jej na krawędzi zewnętrznej; dziecko z wadą tego typu zdziera obcasy po stronie zewnętrznej;

6    stopa wydrążona - pogłębienie wydrążenia stopy w odcinku między guzem piętowym a głowami kości śródstopia i równoczesnym skróceniu tego odcinka;

7    stopa płaska poprzeczna- obniżenie kości śródstopia i spłaszczenie łuku poprzecznego przedniego. PALCE STÓP

8    Paluch koślawy - odchylenie palucha ku stronie zewnętrznej (bocznej);

9    Paluch sztywny - sztywność stawu śródstopnopaliczkowego palucha najczęściej w zgięciu podeszwowym;

10    Palce młoteczkowate - kątowe zgięci stawu międzypaliczkowego.

4